Anthony brengt zijn oude dag door, alleen in zijn flat, met zijn muziek en zijn vele boeken en kunstvoorwerpen die hij verzamelde in zijn leven. Dagelijks komt zijn dochter Anne op bezoek. Anthony's geheugen laat hem echter meermaals in de steek. Het wordt almaar erger, het lijkt wel alsof zijn meubels verplaatst worden. Zelfs zijn dochter herkent hij soms niet. Anthony lijdt aan de ziekte van Alzheimer.
The Father is door Kurt Velghe op 18 juni 2021 beoordeeld met een 10 / 10.
In 2012 schreef Florian Zeller het toneelstuk Lé Père, als tweede deel van een trilogie (na La Mère (2010) en voor Le Fils (2018)). Het stuk werd bekroond met de Molière-prijs en de Tony Award in 2014. In 2020 vertaalde hij zelf zijn stuk naar het Engels, maakte er een filmscenario van en verplaatste het van Parijs naar London. Hij schreef het op het lijf van Anthony Hopkins, en dat is eraan te merken.
Anthony Hopkins bezorgde ons al zoveel mooie filmmomenten en wordt niet voor niets beschouwd als één van de beste acteurs ter wereld. Zo was hij grandioos in The Silence of the Lambs (1991), The Two Popes (2019), Hitchcock (2012) en in mijn persoonlijke favoriet The Remains of the Day (1993). En toch slaagt de man er nog steeds in om ons af en toe eens omver te blazen met een vertolking, zoals nu in The Father. Hij doet nochtans wat we van hem gewoon zijn: razen, grappig zijn, stiltes inlassen, maar hij doet het zo subtiel dat je echt ieder woord, ieder gebaar, iedere blik van hem gelooft. Die Oscar is dus weldegelijk meer dan verdiend.
‘Hopkins legt al zijn ervaring in de weegschaal en weet op een subtiele, bijzonder geloofwaardige manier de twijfel en de angst te vertolken van zijn personage.’
Ook Olivia Colman verdient een pluim (een grote) voor de manier waarop ze de onmacht speelt van Anne, de dochter van Anthony. Telkens zij in beeld komt, hoop je dat ze misschien toch nog een klein beetje doordringt tot haar vader. Tevergeefs, want de ziekte doet onverbiddelijk haar werk. Net zoals in het stuk kiest regisseur Zeller ervoor om subtiel meubels, schilderijen en voorwerpen te verplaatsen in het appartement van Anthony. Zo geraakt niet alleen het hoofdpersonage gedesoriënteerd, maar met hem het voltallige publiek.
Hopkins legt al zijn ervaring in de weegschaal en weet op een subtiele, bijzonder geloofwaardige manier de twijfel en de angst te vertolken van zijn personage, schitterend geflankeerd door een al even indrukwekkende Colman en een inventief scenario dat misschien wel voor het eerst de wreedheid van de ziekte van Alzheimer tastbaar weet te maken. Een meesterwerk pur sang! Onbegrijpelijk dat deze film de duimen moest leggen voor het naar mijn gevoel inferieure Nomadland.
Te zien op HBO Max, Pathé Thuis, Videoland, NPO Plus, CineMember en Sooner
