Vanaf één plek in New England (Verenigde Staten) wordt de geschiedenis van deze specifieke locatie verteld.
Here is door Rick Schuttinga op 5 december 2024 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Over de eeuwen heen - we doen even of dino's niet bestaan - maken we kennis met verschillende families en hun eigen verhaallijnen. Sommige overbodig, andere met een minimale connectie.
Het leven op één plek, gezien vanaf één punt is aantrekkelijk. Hoewel de focus ligt op één gezin nemen de andere verhalen dusdanig veel ruimte in dat uiteindelijk geen van allen indruk maakt. Familieleden leer je onvoldoende kennen en daardoor geef je niet om ze. Karakterontwikkeling en emoties zijn vlak, daar waar je hoopt op beroering en een fijn warm familiegevoel.
‘Familieleden leer je onvoldoende kennen en daardoor geef je niet om ze.’
Mensen worden verliefd, hebben seks, gaan trouwen, raken zwanger, baby's worden geboren, stellen scheiden, ouderen worden ziek en familieleden overlijden. Het dagelijks leven hoeft niet altijd heel boeiend te zijn, toont Here. Door de hoeveelheid personages is het soms zelf even zoeken wie er nu precies is overleden.
De laatste bewoners van het huis zijn in het verhaal geschreven voor inclusiviteit, mocht je hierover twijfelen dan is het gesprek tussen vader en zoon het antwoord. Het ligt er ergerlijk dik bovenop. En anders dan het huis waar ze wonen mist enige connectie met het meest prominente gezin.
De tijdsgeest is steeds goed gevangen, met kleding, inrichting, muziek en gebeurtenissen. De decors lijken het ene moment echt, het volgende is de uitvoering van computer gegenereerde beelden opvallend slecht. En het acteren is te vaak theatraal overdreven.
Here kijk je makkelijk weg en het enkele perspectief gaat niet vervelen, maar meer dan een tussenwoning weet het niet te worden.
Nu in de Nederlandse bioscopen
