Stanton Carlisle, een kleine oplichter met een duister verleden, belandt in een circus en leert daar de knepen van het vak van helderziende. Samen met Molly begint hij shows te spelen voor de jet set en het geld stroomt binnen. Hij gaat echter almaar verder in zijn bedrog en een toevallige ontmoeting met psychologe Dr. Lilith Ritter leidt hem naar Ezra Grindle...
Nightmare Alley is door Kurt Velghe op 21 januari 2022 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Guillermo Del Toro heeft vooral naam gemaakt met horrorfilms waarin monsters (goed of slecht) centraal staan. Denken we maar aan Pan's Labyrinth (2006), The Shape of Water (2017) of zelfs Hellboy (2004). Met deze Nightmare Alley waagt hij zich aan een film noir. En hoewel het op het eerste gezicht niet zo lijkt, zijn het alweer monsters die centraal staan, deze keer in de vorm van mensen.
‘Hoewel het op het eerste gezicht niet zo lijkt, zijn het alweer monsters die centraal staan, deze keer in de vorm van mensen.’
Het hoofdpersonage is allesbehalve een sympathieke kerel. En toch voelen we sympathie voor hem, vooral dankzij de prestatie van Bradley Cooper, die er ondanks alles een mens van vlees en bloed weet van te maken. We zien hem worstelen met zijn daden uit het verleden en af en toe lijkt zelfs enige empathie hem niet vreemd. Cate Blanchett is even overtuigend als altijd als de psychologe met een dubbele agenda. Ook de rest van de cast, met o.a. Toni Collette, Willem Dafoe en Del Toro's fetisj-acteur weten te overtuigen.
Waar ik Del Toro zo voor bewonder, is in zijn aandacht voor detail. Ook nu weer weet hij de wereld die hij creëert weer te geven tot in het detail. Het circus, dat vooral figureert in het eerste deel van de film, ziet er even mooi als angstaanjagend uit. Maar ook het tweede deel speelt zich af in betoverend mooie decors (het kabinet van Ritter, het huis (kasteel) van Grindle, enz.). Zoals steeds bij Del Toro past ook de score perfect bij de sfeer die de film oproept. Halverwege dreigt de film toch een klein beetje te gaan slepen, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door het verrassende, maar wel fantastische, einde. Een einde dat al het voorgaande in een ander perspectief zet. Del Toro laat nog maar eens zien waarom hij één van mijn favoriete regisseurs geworden is.
Te zien op Disney+ en Pathé Thuis