Een mysterieuze, in het zwart geklede revolverheld dwaalt door de woestijn en wordt in zijn reis geleidt door bijzondere personages.
El Topo is door Rick Schuttinga op 23 februari 2023 beoordeeld met een 6,5 / 10.
El Topo is de tweede lange speelfilm van de Chileense filmregisseur Alejandro Jodorowsky. Je kunt concluderen dat aan het begin van zijn oeuvre zijn zichtbare surrealistische stijlkenmerken minder nadrukkelijk aanwezig dan in zijn latere werk The Holy Mountain en Santa Sangre.
Visueel althans, want El Topo is behoorlijk surrealistisch wat betreft verhaal. Dit zit in de vele metaforen en verwijzingen. Door de overdadige symboliek kun je wel makkelijk de draad kwijtraken.
Jodorowsky wil met zijn film inhoudelijk iets vetellen, maar als dat verhaal weinig boeiend is, en de uitvoering (een klassieke western) visueel niet bijzonder aantrekkelijk, dan is het uitdagend om de aandacht te blijven prikkelen.
‘Door de overdadige symboliek kun je makkelijk de draad kwijtraken.’
Je kunt El Topo opdelen in drie hoofdstukken. 'De mol' gaat samen met zijn zevenjarige zoon Hijo te paard op reis in de woestijn. Als ze langs een dorp rijden en zien dat deze volledig is afgeslacht wil 'el topo' dit onrecht wreken. Tot zover prima, maar als die eerste missie is gelukt voelt de daaropvolgende jacht op vier 'gunslingers' vreemd. Dit komt mede doordat de scheiding van vader en zoon geen reden krijgt en zijn nieuwe metgezel Mara met dit uit de lucht gegrepen plan komt aanzetten. Mara lijkt vooral te dienen om het hoofdpersonage over zijn grens te duwen en tot inkeer te laten komen. Ze is even plots weer verdwenen als het zo uitkomt.
Na de missie volgt spijt en berouw, 'el topo' wordt opgenomen in een nieuwe leefgroep en herrijst. Alles draait om zijn reis en groei als mens - bijbels bijna. Het betekent zijn omslag. Het nu begonnen derde hoofdstuk is prima, het is vooral het middelste deel wat minder geslaagd uitpakt. De drie delen hangen aan elkaar van symboliek. Doordat maar weinig personages écht boeiend zijn is El Topo redelijk saai.
Er worden veel vragen opgeworpen en maar weinig beantwoord. Na de ontknoping is de vertelling alsnog helder, maar zie je veel ruis in de te lange en saaie vertelling.
Het is net als met het andere werk van Jodorowsky: El Topo weet je te interesseren of niet. Waar anderen The Holy Mountain overdreven vinden, zo zijn er ook kijkers die El Topo beoordelen als saai. Wat je smaak ook is: iedereen vindt binnen het brede aanbod van Jodorowsky's (on)toegankelijke films wel iets passends.
