Jan raakt verlamd door een ongeval op een booreiland. Zijn vrouw, die de Heer vroeg hem terug te laten keren, voelt zich schuldig.
Breaking the Waves is door Rick Schuttinga op 7 maart 2023 beoordeeld met een 8 / 10.
Zo snel als de verliefdheid opbloeit tussen Bess en Jan, zo snel ga je mee in hun liefde. Ondanks het grote leeftijdsverschil - Emily Watson (Bess) was 29 en Stellan Skarsgård (Jan) 45 jaar - voelt hun liefde oprecht. Zij kennen elkaar nauwelijks en de kijker dus ook niet, maar dan geeft Bess zich laagje voor laagje bloot en komen we achter haar ware persoonlijkheid.
Breaking the Waves is de eerste film binnen de Golden Heart-trilogie van Lars von Trier, The Idiots (1998) en Dancer in the Dark (2000) maken het geheel compleet. Alle films vertellen over mensen die naïef en onschuldig blijven, ondanks slechte keuzes, tegenslagen en tragedies.
‘Ze is gewoon een 6-jarig kind: zoals ze praat, als ze danst, hoe ze kijkt en door wat ze doet.’
Emily Watson is de naïeve Bess: een porseleinen poppetje, zo kwetsbaar. Iemand die beïnvloedbaar is en beschermd moet worden tegen mensen met negatieve bedoelingen. Bess is soms zo onwetend dat het schuurt tegen vervelend aan. Toch wordt het dat nooit. Ze is gewoon een 6-jarig kind: zoals ze praat, als ze danst, hoe ze kijkt en door wat ze doet. Bess' gebeden met de Heer zijn een uitstekende manier om haar labiele toestand te verbeelden - en hebben vaak een komisch effect. Het is indrukwekkend te weten dat dit de debuutfilm is van Watson, ze speelt ijzersterk deze uiterst kwetsbare rol. Zelfvernietiging vermomd als zelfopoffering.
Het verhaal gaat aan het einde meermaals over de schreef. Maar het past bij Von Trier. En de wendingen komen niet onaangekondigd, ze zijn allemaal ingeleid. Het laatste shot is natuurlijk lachwekkend, ook al is zelfs die wending niet uit de lucht gegrepen, het is Von Trier die met de kijker loopt te dollen.
De aanduidingen van de hoofdstukken zijn erg mooi; zware religie zit als een continu aanwezig thema achter alle beslissingen; en de lange speelduur valt geen moment op. Udo Kier komt nog voorbij in een enge bijrol, net als hij zullen ook Stellan Skarsgård en Lars von Trier nog veel vaker samenwerken.
Breaking the Waves toont onvoorwaardelijke liefde, wat voor sommige kijkers veel te ver gaat. Daarom de film afdoen als niet goed is onterecht. Het is ook het doel van Von Trier: ongeloofwaardig de grens oprekken. Love it or hate it, maar Breaking the Waves laat je sowieso niet onberoerd.
Te zien op CineMember
