Een toevallige ontmoeting tussen Lisa en Giorgi resulteert in een date. Maar de twee worden wakker in een ander lichaam waardoor hun prille verliefdheid geen voortgang kan vinden.
What Do We See When We Look at the Sky? is door Rick Schuttinga op 5 januari 2022 beoordeeld met een 6 / 10.
What Do We See When We Look at the Sky? wilt haar kijkers een heel eenvoudig verhaal vertellen. Na de toevallige ontmoeting is het, een half uur in de film, tijd voor de date. Door de vloek herkennen de twee elkaar echter niet, dus loopt de date op niets uit.
Hoe nu verder de volgende twee uur van de film? Het lijkt erop dat maker Aleksandre Koberidze kiest voor opvulling, alles om maar niet naar de rode draad terug te keren. De dag na de mislukte date gaan Lisa en Giorgi op zoek naar invulling voor hun nieuwe leven - want hun kennis en kunde is ook verdwenen. En alsof het lot ermee speelt: ze komen te werken bij dezelfde horecazaak. Herkennen doen ze elkaar alleen nog steeds niet.
‘Alles tegen de achtergrond van een prachtige zomer in het mediterraanse Georgië.’
De genoemde opvulling bestaat uit alledaagse verhalen uit het stadje Kutaisi. Vriendschappen, spelende kinderen, sporten en plezier hebben. Over het WK-voetbal. Over kleine opdrachten en betekenisloze bezigheden. Zelfs honden hebben hun eigen verhaal. Alles tegen de achtergrond van een prachtige zomer in het mediterraanse Georgië.
Het lijkt erop dat What Do We See helemaal niet draait om de liefde tussen Lisa en Giorgi, maar het fijne gevoel van een zomer. Een soort van langgerekte reclame voor toeristen; iets wat prima werkt.
What Do We See is heel traag, maar ook mooi. Zomers, warm en kleurrijk. Een fijne kijkervaring, maar de film duurt wel een uur te lang. Poëtisch ook, waarbij de logica moet wijken voor emotie. Neem het bakken van de taarten, waarbij iedere stap door iemand anders wordt uitgevoerd maar waarbij de werktafels ver uit elkaar staan verspreid over de grote, prachtig in bloei staande tuin.
