Sol gaat samen met haar moeder, en de rest van de familie, langs het ouderlijk huis voor de verjaardag van vader Tona.
Tótem is door Rick Schuttinga op 3 september 2023 beoordeeld met een 7 / 10.
Tótem doet denken aan Alma Viva (2022), welke ook gaat over een kind en de beschouwing van haar familie. Waar Alma Viva er allerlei randzaken bijhaalt gaat Tótem richting één doel, zonder deze nadrukkelijk te benoemen. In deze 'slice of life' maken we kennis met de familieleden en ontrafelen we langzaamaan het doel wat filmmaker Lila Avilés voor ogen heeft.
Sol (Naíma Sentíes) is het rustpunt in de familie. Om haar heen is het druk, chaotisch en stressvol. Ze kan nergens naartoe vluchten om rust te vinden; overal is discussie, een boze ouder of zelfs een kleine ruzie. Niets wordt gebruikt waar het voor bedoeld is en in huis is het een rommeltje. Zit Sol even rustig in een zelfgemaakte tent van kussens dan wordt dat ruw verstoord. En dus sluit ze zich af van alle commotie om haar heen en dagdroomt ze, de prachtige tuin in kijkend.
‘Een familie als ieder ander, met mooie momenten en frictie.’
Familiebanden zijn altijd interessant. Veel verschil tussen een Mexicaanse en een Hollandse familie is er niet: er is die gedwongen omgang met mensen die je accepteert omdat het familie is. Tótem is heel herkenbaar en daardoor toegankelijk - zelfs als de ontknoping toch wat zwaarder blijkt te zijn dan verwacht. De schoonheid zit in het alledaagse. De sfeer weet de kijker een ongemakkelijk gevoel te geven; lichtelijke stress zelfs, iets waarvan je net als Sol van wil ontsnappen.
Het verhaal draait om één onderwerp, maar Tótem leunt vooral op een mooi gevoel, op een dag in het leven van een dynamische samenstelling. Een familie als ieder ander, met mooie momenten en frictie, maar uiteindelijk draait het om de liefde voor elkaar.
Te zien op Pathé Thuis
