Charlie heeft obesitas en wil, vanwege het verslechteren van zijn gezondheid, nog één poging doen om het goed te maken met zijn vervreemde dochter Ellie.
The Whale is door Jordy Gomes op 23 februari 2023 beoordeeld met een 8 / 10.
Charlie (Brendan Fraser) heeft zware obesitas en kan zich nog nauwelijks voortbewegen in zijn eigen huis. Hierdoor speelt The Whale zich alleen af binnen deze gesloten muren. Koppel dit aan een aspect ratio van 4:3 (een stuk smaller dan een reguliere speelfilm tegenwoordig hanteert) en de benauwde setting wordt succesvol gecreëerd.
Brendan Fraser geeft The Whale een hart en ziel. Hij moet in het midden zitten en weet dat plekje precies te raken, waardoor zijn acteerprestatie nog indrukwekkender overkomt. Aan de ene kant is Charlie namelijk afschuwelijk om te zien. Een vieze, bezwete man met zware obesitas die maar doorgaat met zichzelf volproppen. Hierdoor is het enigszins lastig om sympathie voor hem op te wekken. Hoe kan je meeleven met een man die zichzelf niet wil laten helpen?
‘Een betreurend portret van een man met obesitas die weet dat het einde nabij is.’
De film balanceert dit door aan de andere kant Charlie te voorzien van een goed karakter. Iemand die het positieve in je ziet en andere mensen wil helpen voor zover dat nog kan in zijn situatie. Vanwege zijn slechte gezondheid wil hij nog één kans om het goed te maken met zijn vervreemde dochter Ellie (Sadie Sink). Regisseur Aronofsky geeft Ellie woede en pijn dat voortkomt uit een plek van frustratie en ongeloof; langzaam moet ze realiseren dat haar vader niet lang meer te leven heeft. Hun dialogen samen zijn kwetsbaar en het eind van de film is bijpassend abrupt.
The Whale werkt omdat de film onbevooroordeeld omgaat met dit heftige onderwerp. Zo komen we nooit te weten waarom Charlie geen hulp zoekt van buitenaf en maar doorgaat met zichzelf voleten tot de dood. Het 'waarom' is hier niet belangrijk. Het doorlopende thema gaat over de keuzes die je maakt, hoe ze andere beïnvloeden en de gevolgen die ze hebben. Dat je uiteindelijk toch met Charlie meeleeft bewijst dat de film bezit over een sterke emotionele kern.
Films die zich afspelen op één locatie trekken mij altijd aan. Halverwege The Whale dacht ik bij mezelf: 'dit voelt aan als een toneelstuk', om er vervolgens achter te komen dat The Whale ook daadwerkelijk op een toneelstuk is gebaseerd. Deze adaptatie bewijst dat je maar twee ingrediënten nodig hebt om een goede film te produceren: een pakkend verhaal en sterk acteerwerk. Deze twee aspecten zorgen ervoor dat The Whale een betreurend portret wordt van een man met obesitas die weet dat het einde nabij is.
Te zien op Prime Video en Pathé Thuis
