Nergens ter wereld zijn burgers zo vrij en onafhankelijk van elkaar als in Zweden. Perfect toch? Maar maakt dat hyperindividualisme en die doorgedreven zelfontplooiing ook gelukkiger?
The Swedish Theory of Love is door Rick Schuttinga op 11 juli 2017 beoordeeld met een 6 / 10.
Zelf ben ik geen vreemde als het gaat om zelfstandig activiteiten ondernemen: alleen naar de bioscoop, film festivals of een hapje eten. Natuurlijk onderneem ik ook activiteiten met fijn gezelschap, maar alleen zijn is soms heerlijk.
De Zweden brengen zelfstandigheid echter naar een volgend niveau: niet samenwonen, geen relatie, wél kinderen - maar eenmaal volwassen moeten die hun eigen leven leiden.
‘Omgeven door mensen van wederzijdse keuze.’
De gedachte dat als je volledige vrijheid hebt, de ware relaties overeind blijven is interessant. Niet de moetjes, de familie 'omdat het familie is', maar omgeven door mensen van wederzijdse keuze.
The Swedish Theory of Love toont de huidige maatschappij vormgegeven naar een revolutionair idee van 45 jaar geleden. Aan de hand van een tiental inwoners krijgen we diverse invalshoeken getoond.
Moeilijk kunnen integreren, geforceerde groepsactiviteiten en eenzaam sterven. Ouders en kinderen die elkaar 30 jaar niet meer hebben gesproken, simpelweg omdat de maatschappij zo werkt.
Bij het verhaal van arts Erik Erichsen in Ethiopië vraag je jezelf af wat dit te maken heeft met de zelfredzaamheid in Zweden. En dan begrijp je plots de theorie van de liefde: liefhebben doe je niet alleen, maar samen.
