De stille Cáit wordt naar een kinderloos stel gestuurd op een boerderij omdat haar moeder zich wil klaarmaken voor de aanstaande bevalling. Op die plek zal ze hopelijk uit haar schulp kruipen.
The Quiet Girl is door Rick Schuttinga op 13 april 2023 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Na korte films en meerdere series is The Quiet Girl (An Cailín Ciúin) de eerste speelfilm van de Ier Colm Bairéad. Hij baseerde zijn film op Claire Keegans roman 'Foster' uit 2010. Net als het boek is de film gesitueerd in Ierland van 1981 en tevens Iers gesproken.
Dit is een duidelijke boekverfilming. Niet één waarvan je naderhand beslist het boek te moeten lezen om daar hopelijk een verbreding van Cáits wereld te zullen ontdekken - een effect wat Le Otto Montagne (2022) wel had. De roman van Keegan beslaat maar 88 pagina's, dus het zou zomaar kunnen dat deze film alles behandeld en het boek geen noemenswaardige aanvulling gaat geven. De getoonde wereld is simplistisch, daarom is de film ook makkelijk saai te noemen. Het raakt je of niet; je leeft mee met Cáit of niet.
‘Het raakt je of niet; je leeft mee met Cáit of niet.’
Een trage film, eentje waarvan je het verhaal in een aantal zinnen kunt vertellen. Het is echter niet zozeer wát The Quiet Girl wil vertellen, maar het gevoel wat je erbij krijgt. Alles draait om emoties. The Quiet Girl kent een paar mysteries en geheimen. Sommige worden onthuld, anderen blijven na een kleine hint op de achtergrond sluimeren. Je hoeft ook niet alle details te weten om te zien dat Cáit niet zomaar een stil meisje is. Die paar wendingen worden niet groots gebracht maar maken wel degelijk hun impact - net zoals de prachtige slotscène.
Op het mooie zomerse platteland kan Cáit (Catherine Clinch) bij haar gastouders Eibhlín en Seán zichzelf ontplooien. Eenvoudig, maar in al die eenvoud erg mooi. The Quiet Girl is gevoelig, klein en subtiel, net als Cáit zelf.
