Wie is er wel en wie is er niet te vertrouwen? Die vraag staat centraal in The Hateful Eight. Wanneer premiejager John Ruth en zijn gevangene Daisy Domergue door een sneeuwstorm met wildvreemden in een afgelegen herberg terecht komen is niemand te vertrouwen. Er staat immers een prijs van 10.000 dollar op Daisy's hoofd.
The Hateful Eight is door Leander den Boer op 9 januari 2016 beoordeeld met een 8 / 10.
Een film van Quentin Tarantino is zelden om níet van te smullen. Zijn sterke dialogen, geweldige actie en manier van storytelling zijn altijd een genot om naar te kijken. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog, maar misschien iets té hoog. The Hateful Eight is namelijk een heel goede film zoals we van hem gewend zijn, maar geen superfilm of een instant klassieker zoals Pulp Fiction (1994) en Reservoir Dogs (1992).
Dat komt met name door de eerste helft, die vrij traag en soms zelfs best wel saai is. Pas na de pauze begint het echt. Op een geweldige manier schetst Tarantino zelf in een voice-over wat er het afgelopen kwartier tijdens de pauze is gebeurd terwijl wij even weg waren. De rest van de tweede helft is ook écht Tarantino. Van de vele liters bloed die er vloeien tot het schitterende camerawerk.
Wel voelt het einde iets te gehaast en lijkt het alsof Tarantino soms net iets te veel een 'Tarantino'-film probeert te maken door bijvoorbeeld nog net even iemands hoofd er volledig af te knallen. Maar de uitstekend toepasselijke soundtrack van Ennio Morricone en de goeie acteerprestaties van mannen als Samuel L. Jackson en Tim Roth maken veel goed.
Te zien op Netflix, Pathé Thuis en Videoland
