Terwijl het huwelijk van zijn ouders afbrokkelt ontwikkelt een jonge Sammy Fabelman een passie voor film.
The Fabelmans is door Jordy Gomes op 5 februari 2023 beoordeeld met een 7,5 / 10.
The Fabelmans is misschien wel de meest persoonlijke film van regisseur Steven Spielberg. Niet zo gek ook, aangezien het verhaal daadwerkelijk is geïnspireerd op zijn eigen jeugd, inclusief de onregelmatige band met zijn ouders en de opbloeiende liefde voor film. Daarom petje af voor Spielberg; hij durft zijn eigen familiegeschiedenis kwetsbaar weer te geven op het grote scherm.
Vanaf de eerste scène laat Spielberg zien hoe zijn passie voor film is aangewakkerd. Het is grappig hoe Spielbergs alter ego, een kleine Sammy Fabelman, de beelden die hij zag op het witte doek probeert na te maken met zijn eigen speelgoedtreintjes. Spoel vooruit en een jongvolwassen Sammy maakt maar al te graag films met zijn vriendengroep. Zijn oog voor detail is scherp; het valt voor hem direct op wanneer iets niet geloofwaardig overkomt. Hoe hij dit soort dingen vervolgens oplost, zoals bijvoorbeeld met de effecten van de geweerschoten, is slim gevonden.
‘In The Fabelmans durft Steven Spielberg zijn eigen familiegeschiedenis kwetsbaar op te stellen.’
De bewondering voor alles omtrent film is sterk aanwezig, maar The Fabelmans is ook niet bang om de heftige onderwerpen te behandelen. Dit is absoluut een drama - soms een tikkeltje te melodramatisch voor mijn smaak - maar Spielberg toont zijn eigen jeugd zonder filter. Het beknelde huwelijk tussen Sammy's ouders belichten is hier een goed voorbeeld van. Er is een sprankje liefde tussen vader en moeder, alleen ze maken elkaar niet gelukkig. Michelle Williams heeft de uitbundige rol met veel emotionele uitbarstingen, terwijl Paul Dano juist heel terughoudend en ingetogen speelt. Beide maken indruk.
We zien hoe deze relatie het leven van Sammy beïnvloed. Ermee omgaan is moeilijk, dus Sammy stort zich op het maken van films; zijn ontsnapping en ontspanning tegelijk. Ook hier worden de donkere kantjes niet achterwegen gelaten. Sammy's oom wijst hem nadrukkelijk op het gevaar van de weg die hij bewandeld - het leven van een kunstenaar (in dit geval een filmmaker) kan eenzaam zijn. Het is vaak kiezen tussen je familie of je toewijding aan de kunstvorm. Spielberg beeldt dit subtiel uit door Sammy langzaam te laten vervreemden van zijn familieleden. De regisseur is niet bang om zichzelf een spiegel voor te houden en vraagtekens te zetten bij zijn keuzes uit het verleden.
Hierdoor wordt The Fabelmans geen verheerlijking van het vak, maar een verwerkingsproces voor alles wat Spielberg in zijn jeugd moest verduren. De film komt zo dichtbij de bekende regisseur dat ik mezelf niet in alle gebeurtenissen kon verplaatsen. Voor mij ontbrak soms de connectie. Dit maakt The Fabelmans misschien minder toegankelijk dan het gros van Spielbergs oeuvre, maar dit neemt niet weg dat we op fascinerende wijze inzicht krijgen in het leven van een visionair.
Te zien op Pathé Thuis
