Alledaagse situaties over bureaucratie in Iran.
Terrestrial Verses is door Rick Schuttinga op 21 april 2024 beoordeeld met een 7 / 10.
Een land een beetje leren kennen door middel van film. Iran zul je waarschijnlijk nooit bezoeken, maar uitstekende films als Leila's Brothers (2022), There is No Evil (2020) en Just 6.5 (2019) brengen de cultuur wel dichterbij huis.
Als beginnend verzamelaar van Iraanse films mag Terrestrial Verses niet missen. Een film door Iraanse filmmakers Ali Asgari en Alireza Khatami, met een volledig Iraanse cast, Perzisch gesproken én over gevoelige onderwerpen. Het is niet voor niets dat Asgari door Terrestrial Verses voorlopig geen films mag maken en het land niet mag verlaten. Bevat de film dan choquerende beelden? Nee, integendeel, het bestaat uit negen verhalen geschoten in steeds een enkel shot met een statische camera. Technisch niets bijzonders. We zien steevast alleen de burger die het opneemt tegen regeltjes, manipulatie en machtsmisbruik - bureaucratie die we hier deels ook kennen.
‘Bestaat uit negen verhalen geschoten in steeds een enkel shot met een statische camera.’
Over het aangeven van je kind, over kind zijn, chantage, een verkeersboete, sollicitaties, rijbewijs verlengen, censuur vanuit het ministerie van cultuur op een filmscript en een zoekgeraakt hondje; allemaal geen hoogdravende onderwerpen, maar dat ligt maar net aan het perspectief waarmee je kijkt.
Selena is een heel simpel maar puur verhaal over jezelf willen zijn in een omgeving die je in een uniform keurslijf dwingt. Het verhaal van Faezeh is misselijkmakend en niet aan regio of cultuur gebonden. Religie komt aan bod met Siamak en het epiloog is een treffende knipoog naar een eerdere vertelling.
Terrestrial Verses' speelduur is precies goed, de onderwerpen divers en het culturele inkijkje boeiend. Aanrader voor geïnteresseerden in Iraanse cultuur én activistische filmkijkers.
Te zien op Pathé Thuis en CineMember
