Lady Diana rijdt in haar eentje naar paleis Sandringham om kerst te vieren met de koninklijke familie. Dit vrolijke weekend is een gegeven waar zij ontzettend tegenop kijkt. Haar mentale problemen helpen dan ook niet mee.
Spencer is door Tom Mulder op 17 november 2021 beoordeeld met een 8 / 10.
Spencer vertelt het welbekende verhaal van de populaire prinses Diana die ongelukkig getrouwd is met de saaie prins Charles en besluit hem (en vooral zijn familie) te verlaten. Maar op zo'n manier is dit verhaal nog nooit verfilmd. Regisseur Pablo Larraín (bekend van o.a. Jackie) en schrijver Steven Knight geven je twee uur lang een stressvolle ervaring. Je duikt direct Diana's hoofd in en ziet de samenzweringen en camera's van de pers overal om je heen.
Dit komt niet het minst door Kristen Stewart, die Diana met veel toewijding speelt en haar bijna eng goed speelt. Want om Diana te zijn tijdens dit weekend - in het bijzijn van de koninklijke familie en een koninklijke staf die alles hoort en ziet in het paleis – is eng. Haar boulimia en mentale problemen maken de verwachtingen van haar man en familie om 'normaal te doen' onhoudbaar. Haar enige houvast zijn haar kinderen, haar kleedster en de chef (de perfect gecaste Sally Hawkins en Sean Harris).
‘Een nerveus schouwspel met geweldige muziek en een geweldige Kristen Stewart.’
Naast Diana is de muziek de ster van de film. De soundtrack komt van de hand van Johnny Greenwood, bekend van Radiohead en eerdere filmmuziek als A Phantom Thread. Hij heeft precies dat effect voor elkaar gekregen wat Pablo Larraín voor ogen had: continue spanning. De combinatie van Diana's nervositeit en hijgerig praten met de eveneens hijgerige muziek is erg effectief. De snaarinstrumenten en jazz vormen een raar mengsel van stress.
Wat weer leidt tot ongemak bij het publiek, want dit is dus geen vrolijke film. Hoe Stewart de mentale staat van Diana vertolkt, is heel knap gedaan. Eigenlijk ben je de hele tijd aan het wachten op meer ongemak, omdat het duidelijk is dat dit eraan zit te komen. En dat twee uur lang, waardoor je nooit helemaal lekker in je stoel zit. Je hoopt constant op verlossing voor Diana. Larraín heeft van Spencer een thriller gemaakt die je er van tevoren niet in verwacht.
Spencer is een zeer nerveuze 'day in the life' van een vrouw gevangen in haar eigen lichaam door haar mentale staat én haar schoonfamilie. Greenwood's muziek is magistraal en maakt de film huiveringwekkend. Stewart heeft een glansrijke rol die ik eerlijk gezegd niet achter haar had gezien en de overige cast is tiptop in orde (niet te vergeten een sterke rol van Timothy Spall). Pablo Larraín heeft van een ogenschijnlijk dun en saai verhaal iets spannends gemaakt. De rustmomenten zijn niet legio dus je voelt de stress volop. Spencer geeft wat dat betreft een heel goed inzicht in het leven van Diana, een vrouw in de knel.
Te zien op Prime Video en Pathé Thuis
