Mike Figgis portretteert Ron Wood op een uiterst subtiele en intieme wijze in het biografische 'Somebody Up There Likes Me'. Ronnie Wood, die vooral bekendheid geniet vanwege zijn bijdrage aan The Rolling Stones, overleeft een weg van verleidingen mede dankzij vriendschappen. Deze documentaire geeft een inkijk in zijn verhaal.
Somebody Up There Likes Me is door Jasper Kruithof op 25 juni 2020 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Ironisch genoeg is het Mike Figgis die eerder het verval van een alcoholverslaving op confronterende wijze weergeeft in Leaving Las Vegas (1995). Somebody Up There Likes Me kent dit maal een happy end. Hoewel alcohol-verslaving geen centrale rol speelt, zijn het de traditionele verleidingen die 'de' muzikant parten speelt, Ron Wood is hierop geen uitzondering.
In dit intieme portret krijgt de kijker een inkijk in een imponerende loopbaan, alsmede zijn passies en vriendschappen. De introverte en getalenteerde Ron Wood heeft vroeg zijn zinnen gezet om deel te nemen in The Rolling Stones, en zo geschiede. De muzikant pur sang kent een indrukwekkende loopbaan voordat hij plaats neemt aan de zijde van Mick Jagger en Keith Richards.
In schilderen heeft Ron Wood zijn toevlucht en mogelijk zijn redding gevonden. Damien Hirst begeleidt de getalenteerde Wood met zijn schilderkunsten, waarin hij ook in nuchtere conditie zijn creativiteit tot uiting kan brengen. In dit persoonlijke portret leren we Ron Wood als een sobere, maar zeker realistische muzikant kennen die zeker zijn zegeningen telt waarbij hij verscheidene muzikanten heeft zien ontvallen. Een dankbaar portret van een innemende muzikant.
