Een gezin wordt in hun nieuwe woning bruut overvallen door een groep die uit zijn op geld.
Secuestrados is door Rick Schuttinga op 8 november 2023 beoordeeld met een 5 / 10.
Secuestrados ('Kidnapped') is een misleidende titel omdat niemand wordt ontvoerd, dit is wel een home invasion in de lijn van Michael Haneke's Funny Games (1997), al komt geen enkel onderdeel ook maar in de buurt van die meesterlijke thriller.
De openingsscène heeft niets te maken met het gezin al zou je verwachten van wel. En dan maak je de connectie met Funny Games: kwaadwillenden die van huis naar huis gaan om (in dit geval) geld afhandig te maken. Waar Haneke dat element subliem uitvoert is het hier een compleet nutteloze toevoeging.
‘Maar daar heb je dan wel tachtig minuten op moeten wachten.’
Daarna gaat het niet hoogdravend verder, maar voldoende om je nieuwsgierig te maken naar wat komen gaat. Het magere acteerspel neem je voor lief, iets wat je zeker moet doen bij de irritante dochter Isa (Manuela Vellés).
De actie begint al na een kwartier, heel veel tijd wordt dus niet verspild aan een opbouw. Er is alleen geen sprake van intelligentie of psychologische spelletjes, iets wat je wel hoopt. De drie inbrekers treiteren en dat loopt al snel volledig uit de hand. Miguel Ángel Vivas voorziet alleen niemand van enige achtergrond, intentie of emotie - behalve dan die van angst en sadisme.
Het is niet alleen kommer en kwel: de lange shots zijn geslaagd, de gelijktijdige shots van twee kanten pakt ook goed uit en de ingenieuze samenkomst van een gespleten beeld laat je smullen. Maar dit zijn technische lekkernijen, het verhaal en de film zelf wordt slechter naarmate je deze meer laat inwerken. Kijk overigens niet de Engels over gesproken versie (op bijvoorbeeld Shudder), die is van uitzonderlijk slechte kwaliteit. Zoek even verder en kijk de originele Spaanstalige versie.
Veel lukt niet in Secuestrados. Het is chaos, paniek, choqueren, gillen en hyperventileren. De heftige beelden moeten ook voor de twee actrices een minder fijne opname zijn geweest. Subtiliteit is nauwelijks te vinden en waar aanwezig is het de speelduur langer rekken.
Als je klaagt over langgerekte scènes waarbij het slachtoffer allerlei uitwegen heeft, of het kenmerkende gesprek waarin wordt vertelt wat de dader allemaal gaat doen dan is Secuestrados een verademing. Het einde is zonder meer het beste deel van de film, duurt hooguit twee minuten, maar daar heb je dan wel tachtig minuten op moeten wachten.
