Vlak voordat popster Skye Riley (Naomi Scott) aan haar nieuwe wereldtournee begint, krijgt ze te maken met allerlei onverklaarbare en angstaanjagende gebeurtenissen.
Smile 2 is door Jordy Gomes op 20 oktober 2024 beoordeeld met een 8 / 10.
Smile (2022) bewees dat iets eenvoudigs als een glimlach je een behoorlijk ongemakkelijk gevoel kan geven. De film deed sterk denken aan The Ring (2002), waarin een bovennatuurlijke vloek ontrafeld moet worden. Dankzij de kennis uit de eerste film, zoals de uitleg en de regels, kan Smile 2 direct van start gaan. Dit vervolg doet dan ook niet onder voor het origineel, en in sommige opzichten overtreft het zelfs de eerste film.
Het verhaal is aangrijpender gemaakt door een belangrijke verandering: de hoofdpersoon. Naomi Scott speelt Skye, een popster die werkt aan haar grote comeback. Door een beroemd persoon te volgen wordt de spanning direct voelbaar; ze is constant omringd door mensen en staat onder enorme druk om te presteren. Dit maakt haar mentale achteruitgang niet alleen indrukwekkender om te zien, maar het geeft ook een duidelijk signaal over de onrealistisch hoge verwachtingen die artiesten moeten waarmaken.
‘In dit verrassende vervolg versterkt de escalerende chaos en spanning de psychologische marteling van het hoofdpersonage.’
Net als de eerste film blinkt Smile 2 uit in het creëren van een onheilspellende sfeer, ondanks het gebruik van jumpscares. Deze schrikmomenten worden echter nooit goedkoop ingezet; als er een hard geluid klinkt, kun je erop rekenen dat iets onaangenaams volgt. De film bevat genoeg onvergetelijke horrorscènes, zoals de dansgroep die Skye achtervolgt in haar appartement, of de gruwelijke manier waarop iemand zichzelf van het leven berooft zonder dat de verontrustende glimlach van zijn gezicht verdwijnt. Regisseur Parker Finn laat hier zien dat hij zijn regievaardigheden verder heeft aangescherpt.
Naomi Scott zet een fenomenale acteerprestatie neer. Ze laat haar personage steeds verder afglijden in waanzin, zonder dat je als kijker je sympathie voor haar verliest. De film escaleert in chaos en spanning; het is een ware aanslag op de zintuigen, net zoals Skye dat zelf ervaart. De psychologische marteling van het hoofdpersonage wordt zo overtuigend in beeld gebracht dat je als kijker zelf niet meer zeker weet wat echt is en wat zich alleen in haar hoofd afspeelt.
Voor doorgewinterde horrorliefhebbers zal het einde misschien enigszins voorspelbaar zijn, maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. Een bepaald CGI-element had wellicht achterwege mogen blijven, al past het wel in de lijn van de eerste film. Dit zijn echter kleine puntjes van kritiek op een verder verrassend sterk vervolg. Smile 2 bewijst dat 'groter' soms wél beter is, want je verlaat de bioscoopzaal met een glimlach die twee keer zo breed is als voorheen.
