Door de ogen van vier mensen zien we hoe drugsverslaving hun levens aantast en verwoest.
Requiem for a Dream is door Jordy Gomes op 31 december 2023 beoordeeld met een 9 / 10.
Requiem for a Dream is door het hardhandige onderwerp wellicht niet vermakelijk om naar te kijken. Desalniettemin ben ik van mening dat dergelijke films absoluut noodzakelijk zijn om een keer te ervaren. Het opent de ogen van de kijker en fungeert als een waarschuwing voor wat een leven vol verslaving kan veroorzaken. Het is één van de moeilijkste, maar tegelijkertijd ook meest indrukwekkende films die ik ooit heb gezien.
We volgen het leven van vier mensen die allemaal kampen met drugsverslaving en zien hoe dit hun levens beïnvloedt. In de handen van een minder bekwame regisseur zou Requiem for a Dream misschien totaal anders uitpakken, maar Darren Aronofsky maakt er een aangrijpende audio-visuele trip van. Hij weet heel goed hoe je de chaotische gedachtengang van de personages moet visualiseren.
‘Je zit met afschuw te kijken hoe verslaving de levens van vier mensen vernietigt.’
De rol van de camera is hierbij cruciaal. Deze bevindt zich dicht op de huid van de personages en brengt het beklemmende gevoel sterk over. Bovendien worden camerabewegingen vaak dynamisch gebruikt, zoals ronddraaiende shots wanneer Harry en Marion zich weer in een staat van euforie bevinden. Niet alleen wordt de camera slim benut, maar ook andere filmische trucs worden toegepast om de desoriëntatie van de personages te tonen. Denk aan het fragment waarin mevrouw Goldfarb haar dokter bezoekt - de combinatie van vertraagde beelden met versneld gesproken woorden brengt je gegarandeerd in een staat van verwarring.
Jongvolwassenen worden vaak geassocieerd met drugsgebruik, maar Requiem for a Dream maakt een statement door ook een oudere dame te laten wegkwijnen aan verslaving. Mevrouw Goldfarb wil wat kilo's verliezen en gebruikt afslankpillen om dit te bereiken. Ze raakt hiervan afhankelijk, ontwikkelt waanbeelden en wordt na verloop van tijd zelfs helemaal paranoïde. Haar aftakeling is het meest schokkende aspect van de film, zeer onaangenaam om te zien, maar wat fantastisch gespeeld door Ellen Burstyn.
De andere personages belanden in een vergelijkbare neerwaartse spiraal. Vooral het pad dat Marion bewandelt wist echt iets bij me los te maken, zowel frustrerend als betreurenswaardig. Ze probeert zo wanhopig die high na te jagen dat ze haar lichaam verkoopt voor geld, alles om de drugs te financieren. Het shot waarin Marion, na de hele avond seksueel misbruikt te zijn, toch met een glimlach op de bank een zakje drugs in haar armen sluit, zal me altijd bijblijven. Het is een krachtig beeld dat perfect samenvat hoe verwoestend een verslaving kan zijn.
Requiem for a Dream is een film waarin je met afschuw zit te kijken hoe verslaving de levens van deze mensen vernietigt. De laatste montage, ondersteund door de onheilspellende achtergrondmuziek, toont het lot van het viertal. De personages zijn zo drastisch veranderd en in het diepe gezonken dat je niet anders kan dan met een brok in je keel toekijken. Al hun hoop is in één klap weggevaagd, als een vervlogen droom...
Te zien op Prime Video en Pathé Thuis
