Bella, de creatie van wetenschapper Godwin Baxter, voelt zich opgesloten en wil de buitenwereld verkennen. Ze gaat op avontuur en leert gaandeweg steeds meer over haar eigen identiteit.
Poor Things is door Jordy Gomes op 10 februari 2024 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Het oeuvre van Yorgos Lanthimos is allesbehalve standaard; hij staat garant voor een unieke ervaring. Na de voortreffelijke rol van Emma Stone in zijn vorige project, The Favourite (2018), werken regisseur en actrice opnieuw samen voor Poor Things.
Film hoeft geen weerspiegeling te zijn van de werkelijkheid, en Poor Things bewijst dit met verve. Het kleurenspectrum is intens, met prachtig vormgegeven decors die de fantasiewereld tot leven brengen. Het is een combinatie van ouderwets (zoals de kostuums) en futuristisch (bepaalde technologische ontwikkelingen) zonder explicite indicatie van een jaartal om het tijdloos te maken. Ook het camerawerk, met zijn brede lenzen en eigenaardige invalshoeken, draagt bij aan de atmosfeer van de film.
‘Een macaber sprookje voor volwassenen; in alles onconventioneel en gedurfd.’
Over elke beslissing in Poor Things lijkt te zijn nagedacht. Zo wordt het gelimiteerde perspectief van Bella Baxter visueel weergegeven door de uitgerekte opening in zwart-wit te filmen. Pas wanneer ze uit haar kooi ontsnapt om verschillende landen te verkennen, schakelen we over naar kleur, alsof Bella's ogen letterlijk geopend worden door de wonderen van de wereld.
De creatie van wetenschapper Godwin Baxter is mentaal nog een kind dat vastzit in het lichaam van een volwassen vrouw. Je kijkt gefascineerd naar de manier waarop Bella het leven wil ontdekken. Omdat alles nog nieuw is, houdt ze zich bijvoorbeeld niet vast aan de sociaal geaccepteerde normen en waarden. Dat zorgt voor absurdistische situaties, die ongemakkelijk en juist daardoor grappig zijn. De excentrieke bijrol van Mark Ruffalo komt hier het best naar voren.
Bella zegt wat ze wil, doet wat ze wil en gaat naar bed met wie ze wil. Er is niemand die zeggenschap over haar heeft of bepaalt wat wel en niet mag. Hierdoor bevat het verhaal een feministische ondertoon zonder dit te forceren. Bella groeit uit tot een sterk personage waar je achter staat, niet alleen in woorden, maar ook in daden.
Emma Stone speelt de diverse stadia van haar leven fantastisch: van een verwend kind dat net leert praten tot een vrouw die haar eigen lust en verlangens nastreeft. De evolutie is geleidelijk en subtiel, met een duidelijk verschil tussen de Bella aan het begin en aan het eind van de film. Het is volkomen terecht dat Emma Stone een Oscarnominatie kreeg voor deze rol.
Het reguliere publiek zal op voorhand al een oordeel klaar hebben. De film is erg vreemd en wordt daardoor waarschijnlijk sneller terzijde geschoven. Dat is jammer, aangezien het omarmen van alles wat anders is juist een wereld van goede cinema voor je kan openen, te beginnen bij Poor Things. Een macaber sprookje voor volwassenen; in alles onconventioneel en gedurfd. Lanthimos weet op dat vlak voortdurend te schitteren. Deze film is ongetwijfeld van zijn hand, en hij maakt het zoals altijd volledig eigen.
