Gracie krijgt twintig jaar na haar affaire met de 13-jarige Joe (en nu haar man) een actrice thuis op bezoek die een karakterstudie doet om haar te kunnen spelen in een film.
May December is door Rick Schuttinga op 17 november 2023 beoordeeld met een 4,5 / 10.
Todd Haynes is de maker van het prachtige Carol (2015). Nu kun je niet altijd een hit maken, maar hoe Haynes kan afzakken tot May December zet te denken. Nu sta ik redelijk alleen in deze mening, om mij heen kijkend is iedereen positief over de film.
De toon wordt al gezet met het eerste melodramatische muziekje - wat nog vele malen in dezelfde vorm terugkomt - en de gedateerde gelige sluier. Uiteindelijk wil Haynes de vraag stellen wat de waarheid is en wat niet en dat dit vooral wordt bepaald door wie de verteller is. In May December wordt dit eenmaal door Gracie (Julianne Moore) uitgesproken in een kort onderonsje wat blijkbaar diepe indruk moet maken.
‘Daarin is te zien dat Elizabeth de kern van Gracie níet heeft weten te vatten.’
Moore vervult haar taak prima. Haar man Joe (Charles Melton) zet zelfs een indrukwekkende rol neer. Zijn kinderen laat hij wat links liggen, maar daar waar hij interacteert als 37-jarige met zijn 24-jarige tweeling zorgt het voor hoogst ongemakkelijke momenten. Joe is altijd kind gebleven en Melton weet dat personage heel gevoelig neer te zetten.
Het is Natalie Portman als actrice Elizabeth die zorgt voor een ergerlijke kijkervaring. Alsof zij speelt in een toneelstuk terwijl de rest ingetogener in een film speelt. Ze maakt het groots en veel dramatischer dan het is. Het is haar taak om Gracie te observeren en te kopiëren, of dat lukt laat ik in het midden. Het is de bedoeling dat de twee vrouwen steeds meer op elkaar gaan lijken, maar ze worden nooit één.
Je ergert je groen en geel aan Portman als Elizabeth. Aan het einde brengt ze haar bevindingen in de praktijk in een tenenkrommend monoloog; daarin is te zien dat Elizabeth de kern van Gracie níet heeft weten te vatten. In de weg ernaartoe verstoort Elizabeth de gezinsdynamiek, legt ze wonden open en zet ze mensen in aan het praten en aan het denken. Tijdens dit alles is er maar één moment van grote confrontatie. May December kabbelt saai en leeg voort.
Je wil de film uitzetten of uit de zaal weglopen, maar om een goed (of slecht) oordeel te kunnen vormen moet je een compleet beeld hebben. May December is nooit oprecht, menselijk of diepgaand; is niet doordacht, intelligent of provocerend - al doet het lijken alsof het dat wel is. Je ziet wat Haynes wil bereiken, maar dat lukt onvoldoende met een oninteressante en onvermakelijk film als resultaat.
Te zien op Pathé Thuis
