Vanaf 1943 voeren de vliegeniers van de Amerikaanse 100th Bomb Group bombardementen uit boven bezet Europa. Helaas zijn hun zwaargewapende en bepantserde Boeing B-17's nauwelijks opgewassen tegen de Duitse luchtverdediging.
Masters of the Air is door Vince Christiaans op 12 april 2024 beoordeeld met een 8 / 10.
In 1998 lieten Steven Spielberg en Tom Hanks een heel ander beeld zien van de Tweede Wereldoorlog dan we gewend waren van de gemiddelde Hollywoodfilm. Waar de klassieke oorlogsfilms het conflict voorzagen van een gouden randje was Saving Private Ryan een grijsgrauwe reflectie van de werkelijkheid. De film maakte geen geheim van de gruwelijke absurditeiten van een oorlog en probeerde deze niet te verhullen met patriottistische marsmuziek of triomfantelijke speeches. Elke emotionele reactie op de film was daardoor geworteld in empathie.
Saving Private Ryan werd gevolgd door twee miniseries; Band of Brothers (2001) en The Pacific (2010). Beide gebaseerd op de ervaringen van echte Amerikaanse soldaten die actief waren tijdens de conflicten in Europa en Azië. Lange tijd gonsde het van de geruchten dat Spielberg en Hanks nog een derde reeks wilden maken, dit keer over de piloten van de fameuze B-17 bommenwerpers. Het boek Masters of the Air: America's Bomber Boys Who Fought the Air War Against Nazi Germany (2006) van Donald L. Miller werd gekozen als bronmateriaal.
‘Masters of the Air slaagt erin om de immense schaal van de luchtoorlog op de kijker over te brengen.’
Ondanks een extra vertraging genaamd COVID-19 verscheen Masters of the Air dit jaar eindelijk op Apple TV+. Met negen afleveringen én een begeleidende documentaire is deze nieuwe miniserie het soort histertainment dat we van Spielberg en Hanks gewend zijn. Wederom worden de waargebeurde oorlogsverhalen met veel eerbied én oog voor detail in beeld gebracht. Het feit dat Masters of the Air zich richt op de lotgevallen van een groep piloten maakt de serie extra uniek, omdat deze vorm van oorlogsvoering heel andere gevaren met zich meebrengt.
Masters of the Air slaagt erin om de immense schaal van de luchtoorlog op de kijker over te brengen. In de meest indrukwekkende shots zien we hoe tientallen bommenwerpers zich boven het Europese vasteland begeven en vervolgens stuk voor stuk worden neergehaald door Duits luchtafweergeschut. Enorme Boeings verkreukelen als papieren vliegtuigjes terwijl hun bemanning naarstig probeert te ontsnappen voordat het gevaarte zich de grond in boort. De luchtgevechten vormen het hoogtepunt van de serie. Sterker nog, ze zijn zo spectaculair dat het geheel haast stilvalt wanneer het verhaal aan grond komt.
Een belangrijk thema in Masters of the Air is het grote aantal verliezen dat de 100th Bomb Group heeft geleden; het hoge sterftecijfer leverde hen zelfs de bijnaam The Bloody Hundredth op. Dit simpele feit heeft ook zijn weerslag op de verhaallijn. Aan het begin van de serie maken we kennis met meerdere personages die na één of twee afleveringen om het leven komen of vermist raken. Elke vlucht lijkt uit te monden op een slachtpartij, terwijl het resultaat van de missies voor de piloten veelal ontastbaar is. Hun doelen blijven voornamelijk stippen op een kaart.
Afgezien van de intense luchtgevechten valt helaas ook op hoe vaak de serie tracht terug te keren naar het geromantiseerde beeld uit de oorlogsfilms van weleer. Een goed voorbeeld zijn de twee hoofdrolspelers: Austin Butler en Callum Turner. Beide acteurs zijn besprenkeld met teveel sterrenstof om te overtuigen als geharde vliegeniers. De onbekendere Anthony Boyle komt beter uit de verf als de luchtzieke navigator Harry Crosby. Hetzelfde gaat op voor Nate Mann in de rol van de begaafde piloot Robert 'Rosie' Rosenthal en Barry Keoghan als de gedoemde Curtis Biddick. Het zijn achtergrondpersonages die in veel opzichten interessanter zijn dan de twee hoofdpersonen.
Masters of the Air mist het rauwe realisme en de focus op de personages die zo kenmerkend waren voor Saving Private Ryan en Band of Brothers. Hierdoor is de serie helaas niet zo aangrijpend als zijn voorgangers. Dat neemt niet weg dat de recreaties van de luchtgevechten enorm veel indruk maken. Deze scènes zijn een testament aan de moed die ervoor nodig moet zijn geweest om de vijand op klaarlichte dag tegemoet te vliegen in wat neerkomt op een zwevende doodskist. In die zin is Masters of the Air wederom een verhaal dat het waard is om verteld te worden.
Te zien op Apple TV+
