Speelgoedkonijn Ollie wordt wakker zonder te weten waar hij zich bevindt. Met behulp van vrienden die hij onderweg maakt gaat hij op zoek naar zijn baasje Billy.
Lost Ollie is door Jordy Gomes op 10 september 2022 beoordeeld met een 7 / 10.
Lost Ollie, een nieuwe miniserie op Netflix, gaat over een klein speelgoedkonijn (Ollie) die zoekende is naar zijn baasje Billy. De serie biedt een mix van realistische animatie in een wereld met echte mensen en omgevingen. Het mixen van beide elementen wordt sterk gedaan. Dat speelgoed een eigen leven kan leiden doet uiteraard meteen denken aan Toy Story (1995), maar Lost Ollie pakt op sommige vlakken nog volwassener uit.
De miniserie bestaat uit vier afleveringen van elk ongeveer vijfenveertig minuten, waardoor je eigenlijk een soort drie uur-durende film krijgt voorgeschoteld. Het verhaal opzetten gebeurt allemaal in de eerste aflevering, waarin we de vriendschap tussen Ollie en Billy te zien krijgen door middel van terugblikken. In het heden zit Ollie vast in een kringloopwinkel, niet wetende hoe hij hier terecht is gekomen. Hij ontmoet clown Zozo, een oude pop die al jaren stof ligt te verzamelen. Samen besluiten ze om op zoek te gaan naar Billy; het avontuur gaat van start.
‘Lost Ollie maakt indruk met zijn emotioneel gedreven plot en duistere thematiek.’
Met het middenstuk van Lost Ollie had ik het meeste moeite. Niet omdat het slecht wordt uitgevoerd, maar vanwege het verhaal dat in herhaling treed. Hierdoor wist het nooit zo aangrijpend te worden als ik had gehoopt. We gaan de laatste plaatsen af die Ollie zich nog kan herinneren waar hij met Billy is geweest en ondertussen zijn er obstakels die overwonnen moeten worden. Het is herkenbaar en vrij recht voor zijn raap. Evengoed leuk, voornamelijk voor de jongere doelgroep waar de serie zich vast op focust, maar hier had meer in kunnen zitten.
Maar dan gaan we het laatste gedeelte van de serie in; wauw! De tragische achtergrond van Zozo wordt belicht en hierna wordt het verhaal steeds duisterder. De finale zal voor vele onverwachts aankomen. De emotionele lading komt langzaam opzetten, tot je jezelf ineens betrapt met een brok in je keel of een traan over je wang. Het gaat niet alleen om vriendschap, maar ook het helen van een gebroken hart, vergiffenis, rouw én het accepteren van bepaalde dingen die je niet meer kunt veranderen in het leven. Volwassen thematiek die je niet zo snel verwacht bij een serie over een pop die zijn eigenaar zoekt, maar het wordt allemaal zo oprecht overgebracht. Het is deze tweede helft en de ontknoping die mij over de streep heeft getrokken om Lost Ollie aan te raden.
Evengoed had de miniserie misschien beter gewerkt als een iets compactere film van twee uur, zodat het middenstuk niet zoveel in herhaling hoefde te treden. Wat niet wegneemt dat het avontuur leuk is om te volgen. De tweede helft bloeit op dankzij de grote hoeveelheid aan hardhandige onderwerpen waar iedereen wel iets uit kan halen. Het is ontroerend mooi in beeld gebracht, waardoor het emotioneel gedreven eind hard binnenkomt. Dit mag een aangename verrassing genoemd worden - één met een prachtige boodschap.
Te zien op Netflix
