Zeven jonge vrouwen wonen samen onder hetzelfde dak, als een familie, zonder dat ze daar zelf voor kiezen.
La Mif is door Rick Schuttinga op 23 maart 2022 beoordeeld met een 7,5 / 10.
La Mif begint met losse hoofdstukken waarin de tienervrouwen worden geïntroduceerd en ingezoomd op hun verhaal. Gaandeweg worden de verhalenlijnen verbonden door korte herhalingen - een eenvoudig ingenieuze montage. En dan komt het hoofdtuk over directrice Lora en denk je: "het gaat toch helemaal niet om haar?" Wat volgt is een krachtige ontknoping en het besef je dat la mif, de fam niet kan bestaan zonder ouderen. Een verhaal over voorbeeldfunctie, de juiste intenties en met een groot hart handelen; niet over rechten, plichten en zakelijkheid. De menselijke maat moet altijd leiden.
‘Een verhaal over voorbeeldfunctie, de juiste intenties en met een groot hart handelen.’
Vaak is het een kakofonie met veel geschreeuw en conflicten. De jonge vrouwen staan met één voet in volwassenheid en zijn er tegelijkertijd zo ver van verwijderd. Allemaal hebben ze een achtergrond van misbruik, mishandeling, verwaarlozing of anderszins traumatische ervaring. In de jeugdopvang hopen ze een veilig omgeving te vinden om op te groeien.
La Mif is een gewone film over worstelende mensen, toewerkend naar een indrukwekkende ontknoping. Alleszeggende blikken en stiltes; je kunt de gedachtes van de vrouwen aflezen.
Laat je niet misleiden door de taal, oninteressante poster of het sombere onderwerp. La Mif is niet perse hoopvol, wel oprecht. Regisseur Fred Baillif heeft een achtergrond als jeugdzorgwerker en de meeste actrices zijn vrouwen met een verleden in de jeugdzorg. Een zeer geslaagde keuze. De tranen, gevoelens en (wan)hoop zijn echt. De film is oprecht en eerlijk, zonder oordeel maakt het kijkers onderdeel van een normaal gesproken gesloten wereld.
Te zien op Pathé Thuis
