In het gezin Bélier is iedereen doof, behalve de oudste dochter Paula. Zij is de onmisbare tolk in het dagelijks leven van haar ouders. Maar kinderen worden groot en Paula ontdekt dat ze bijzonder goed kan zingen.
La Famille Bélier is door Rick Schuttinga op 26 april 2015 beoordeeld met een 7 / 10.
Weer een Franse bioscoophit die de Nederlandse bioscopen moet veroveren. Maar waar Intouchables (2011) uniek en memorabel is, is La Famille Bélier gewoon doorsnee vermakelijk. Geen hoogtepunt, niet bijzonder, niet ontroerend. Een mooi verhaal over opgroeien en loslaten, maar weet de gevoelige snaar niet te raken.
‘Een mooi verhaal over opgroeien en loslaten, maar weet de gevoelige snaar niet te raken.’
De familieband van La Famille Bélier komt zeker goed tot uiting. En het prille liefdesverhaal is ook voldoende uitgelicht, maar toch blijft de film aan de oppervlakte hangen. Ook komen er grappige dialogen en scènes voorbij, maar komisch wordt het nergens. Daarbij levert de verkiezingscampagne een aantal grappige scènes op, maar leidt dit wel af van het hoofdverhaal.
Uiteindelijk kom je tot het besef dat de familie Bélier helemaal niet zo verschilt van andere families. Dit komt vooral naar voren wanneer de vier familieleden in een heftige gebaren-discussie belanden. Dit ziet er nogal chaotisch uit. Maar dan bedenk je je dat vier (door elkaar) pratende personen ook zorgt voor een kippenhok. De gezinsleden maken dus de meest normale dingen mee, waar een ieder weer anders mee omgaat.
Normaal. Dat is misschien nog wel de beste samenvatting van La Famille Bélier.
Te zien op Pathé Thuis en NPO Plus
