Een jonge vrouw gaat met haar kersverse vriend Jake voor het eerst op bezoek bij zijn ouders. Een sneeuwstorm teistert het land waardoor het jonge koppel vast komt te zitten op de boerderij van Jake's ouders. Daar blijkt plots dat niets is zoals het lijkt.
I’m Thinking of Ending Things is door Kurt Velghe op 7 september 2020 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Charlie Kaufman wist ons in het verleden al te verrassen met pareltjes als Being John Malkovich (1999), Synecdoche, New York (2008) en het wondermooie Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004). Voor Netflix schreef en regisseerde hij nu I'm Thinking of Ending Things, een wondermooie 'trip down melancholy lane', vol met knappe dialogen en filosofische beslommeringen.
Plemons en Buckley vormen een heerlijk duo dat geleidelijk aan de pedalen lijkt te verliezen, maar zoals zo vaak bij Kaufman blijkt achteraf dat dit niet het geval is. We zien als het ware niet het verhaal van Jake en de vrouw, maar krijgen eerder een terugblik op het leven van de oude conciërge Jake. Als je de voorgaande zin leest, gaan wellicht je wenkbrauwen aan het fronsen en dat is ook heel normaal, want hier zit meteen ook de grote zwakte van deze film. Af en toe krijg je het gevoel dat ook de makers de weg uit het doolhof niet meer vinden.
Daartegenover staan echter de talrijke mooie momenten die deze film rijk is. Zo zit de film vol met verwijzingen naar klassiekers uit de literatuur, het theater en zelfs de cinema. Luister maar eens goed naar de slotmonoloog van Jake. Die klinkt vast heel herkenbaar in je oren. Collette en Thewlis zijn een prachtig duo als de lichtjes geschifte ouders van Jake. Zij verpersoonlijken Jake's angst voor het ouder worden. Bovendien is de melancholie quasi constant aanwezig. Waarover het nu precies allemaal gaat, laat ik jullie zelf uitvissen, maar in zijn geheel bekeken is dit een meer dan bevredigende kijkervaring van één van de meest eigenzinnige regisseurs van deze tijd.
Te zien op Netflix
