Nicolas (Max Brebant) woont op een afgelegen eiland met aparte leefomstandigheden: het wordt enkel bewoond door andere jongens van zijn leeftijd, en hun moeders die verdacht veel van elkaar weghebben. Nadat hij een lijk treft op de bodem van de zee begint zijn leven rijp te worden voor existentiële vraagstukken.
Évolution is door Phil Haar op 3 september 2023 beoordeeld met een 7 / 10.
Elke nacht terwijl de kinderen op dit eiland liggen te slapen gaan hun moeders de deur uit voor een geheime vergadering. Nicolas en zijn vrienden zijn allemaal 'ziek' en moeten een mysterieuze operatie ondergaan, wat de daadwerkelijke inhoud hiervan is niet direct duidelijk. Nicolas heeft een besef van concepten zoals een auto, een kat, en andere ideeën die op het eiland niet bestaan, iets wat bij de vrouwen van het eiland in het verkeerde keelgat schiet, maar door zijn vrienden geprezen. Dit duidt al op iets sinisters, waarvan je als kijker graag meer duidelijkheid wil krijgen, maar je kan vooral rekenen op abstractie. Uiteindelijk staat Nicolas' breuk met de bubbel waarin hij leeft centraal en is de rest aan de kijker om aan elkaar te puzzelen, niet altijd in het voordeel van de film maar de zoektocht naar antwoorden levert in elk geval wel een interessante filmervaring op.
‘Een visuele ervaring dat inhoudelijk aanvoelt als een naald in een hooiberg zoeken.’
In deze Franstalige sci-fi horror-thriller van Lucile Hadzihalilovic wordt je als kijker constant aan het denken gezet. Wat de verhoudingen tussen Nicolas en zijn omgeving allemaal betekenen lijkt van het ene op het andere moment helder te worden, maar elk nieuw antwoord roept enkel meer vragen op. De film staat in het teken van de mise-en-scène: de regelmatige terugkeer naar beeldcomposities die er indrukwekkend en kwalitatief sterk uitzien. De film is daarom in de eerste plaats een visuele ervaring die inhoudelijk aanvoelt als het zoeken van een naald in een hooiberg. Met name in het begin staar je naar veel beelden van moeders en kinderen die gewoon stilstaan met een neutrale blik in hun ogen, met name op een adembenemende kustlijn. Ook de dialogen helpen je niet verder om deze film succesvol te interpreteren.
Dit is een conceptueel gedreven film die je niet aanzet voor dom kijkplezier. En je moet er maar van houden. Ik heb mij als kijker constant afgevraagd welke metaforen of analogieën ik eruit kan filteren, of er bepaalde verwijzingen niet bij me landen of dat er van mij verwacht wordt verder onderzoek te doen. Uiteindelijk dacht ik zelfs meer antwoorden te vinden in het onderzoeken van de voortplanting van zeesterren, maar dit bleek ook ongerelateerd. Je kijkt deze film als je van jezelf een nieuwsgierig persoon bent die in is voor een visueel gedreven ervaring.
