De 26-jarige balletdanseres Elise loopt tijdens een voorstelling een blessure op en krijgt te horen dat ze waarschijnlijk nooit meer zal kunnen dansen. Ze is haar doel kwijt en moet haar leven een andere wending geven.
Encore is door Rick Schuttinga op 4 juli 2022 beoordeeld met een 8,5 / 10.
De lange intro van Encore (Franse titel En Corps) laat direct zien dat filmmaker Cédric Klapisch respectvol omgaat met dans als kunstvorm. Centraal staat Elise Gautier, gespeeld door Marion Barbeau; een balletdanseres uit het prestigieuze Parijse Opera Ballet. Als iemand kan dansen moet je het ook laten zien, moet Klapisch gedacht hebben.
Zoals The Worst Person in the World (2021) zeer herkenbaar is voor kijkers in een existentiële crisis, zo weet Encore creatievelingen te raken. Een film over de kunsten, aantrekkelijk voor de brede doelgroep. Naast veel dans - klassiek en modern - ook culinaire hoogstandjes van chefkok Loïc. Muzikaal wordt soms wat gespeeld, maar is dit vaker te horen via de lekkere soundtrack in een mix van klassiek tot rock. De literatuur wordt terloops benoemd door papa Henri als zijnde superieur aan alle kunsten - sowieso een zeer markant persoon. Over expressie en creëren. Met passie, liefde, plezier en talent iets maken wat daarvoor niet bestond.
‘Het is moeilijk om uiteindelijk niet een beetje verliefd te worden op deze fijne film en haar realistische manier van vertellen.’
De hele film neemt haar tijd voor het vertellen. Encore kan ook een half uur korter, maar was dan minder sterk en onevenwichtig. Bevat de standaard verhaallijnen, maar dan beter en minder opvallend uitgevoerd; realistischer. De romances voelen goed en authentiek. Een groot aantal scènes zouden met slechte regie totaal onbenullig uitvallen. Hier is duidelijk een team aan het werk wat oprecht een mooie film wilt maken met gevoel en emotie.
De moderne dans is fijn om naar te kijken. Tussen het drama en de creativiteit is ook voldoende ruimte voor humor, vaak te vinden in geestige scènes tussendoor. Zoals de overgang van het uitgesproken dansen naar het statische koor - humor zonder een oordeel te vellen over andere kunstvormen.
De ontknoping is misschien zoetsappig eind goed, al goed, maar is ondanks dat zeer bevredigend. Het is moeilijk om uiteindelijk niet een beetje verliefd te worden op deze fijne film en haar realistische manier van vertellen.
Te zien op Pathé Thuis
