De film verkent het leven en de muziek van Elvis Presley (Austin Butler), gezien vanuit het perspectief van zijn gecompliceerde relatie met zijn manipulerende manager Colonel Tom Parker (Tom Hanks).
Elvis is door Jordy Gomes op 14 juni 2022 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Elvis Presley is mijn favoriete muzikant. Ik heb zelfs een bloementje gelegd op zijn graf in Memphis, Graceland. Een trip die ik nooit zal vergeten. Na de succesvolle verfilmingen van Queen's Bohemian Rhapsody (2018) en Elton John's Rocketman (2019) kon het levensverhaal van Elvis niet achterblijven. Als fan ben je niet alleen enthousiast, maar ook enorm zenuwachtig voor het eindresultaat.
Regisseur Baz Luhrmann staat aan het roer en zijn stijl druipt van de film af. Alles moet flamboyant, opvallend overdreven en groots worden aangepakt. Wonderbaarlijk genoeg werkt het wel. De hyperactieve camerabewegingen en strakke montage benadrukken bijvoorbeeld hoe Elvis werd gezien door de ogen van jonge meisjes. Iemand die verboden was om naar te kijken vanwege zijn heftige dans en heupbewegingen.
‘Austin Butler speelt Elvis met volle overtuiging in dit mooie eerbetoon aan zijn legendarische carrière.’
Het hele leven van Elvis moet belicht worden in een speelduur van tweeënhalf uur. Hierdoor kunnen sommige elementen gehaast overkomen. Vooral in het begin van zijn carrière, de jaren '50, komt alles in snelvaart voorbij. We zien nummers als That's All Right en Hound Dog op het podium (Austin Butler zingt zelf de muziek van Elvis uit zijn jongere jaren), maar de meeste gebeurtenissen worden getoond door snelle montages.
Hetzelfde geldt voor de vele films die Elvis heeft gemaakt en zijn diensttijd in het leger. Met een knipoog razen we ons door zijn Hollywood oeuvre en de jaartallen vliegen om je oren. Alles is energiek opgemaakt en visueel aangrijpend, maar verder blijft dit aspect oppervlakkig.
De film schiet omhoog vanaf de '68 Comeback Special, aangezien we eindelijk op adem kunnen komen. Rustige scènes waarin Elvis zijn passie voor muziek uitspreekt of kan praten met zijn vrouw Priscilla laten de normale man achter het imago van 'The King' zien. Ook probeert Baz een stukje politiek commentaar mee te geven op de toenmalige situatie in de Verenigde Staten - terug te zien in het nummer If I Can Dream.
Scènes uit de '68 Comeback Special' en het 'That's The Way It Is' concert van 1970 worden vlekkeloos nagemaakt. Hier verdwijnt Austin Butler in de rol en hij wordt, naarmate de film vordert, steeds geloofwaardiger. Dit is terug te zien in zijn lichaamshouding, de intonatie van zijn stem, subtiele trekjes en bewegingen op het podium. Vanaf een afstand zou je haast denken dat je de daadwerkelijke concerten bekijkt. Fantastisch vormgegeven.
De insteek van het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Colonel Tom Parker. Volgens hem heeft hij Elvis gemaakt en op de kaart gebracht. Echter kan hij ook gezien worden als de sluwe vos op de achtergrond. Een zwendelaar die Elvis als een circusattractie laat optreden en zijn invloed gebruikt om zoveel mogelijk geld aan hem te verdienen, zonder te denken aan het belang of de gezondheid van de beroemde muzikant.
Hierdoor blijf je achter met de vraag; hoe anders was het leven van Elvis geweest als hij was losgebroken van zijn zogenaamde slavendrijver? De manipulerende Parker bezig zien en aanschouwen tot welke lengtes hij gaat om zijn zin door te drijven is soms misselijkmakend. Tom Hanks is passend theatraal en overtuigend in de rol.
Langzaam zien we de ongelukkige verandering die Elvis door de jaren te verduren kreeg. Het is betreurend om een ooit energieke man met dromen en liefde zo anders te zien op zijn laatste dagen. Wat overblijft is een uitgeputte, opgeblazen Elvis die vol zat met drugs en medicijnen omdat de show altijd door moest gaan... Dit is een schim van de man die hij ooit was, maar toch ging zijn gouden stem nooit verloren. Deze boodschap wordt onderstreept in een emotionele slotscène. Zelfs al is de onuitgesproken pijn afleesbaar in de ogen van een zwakke Elvis, zingen kon hij nog steeds als de beste.
Het leven van Elvis omzetten in een speelfilm is haast onmogelijk. Je moet hoe dan ook keuzes maken welke aspecten de focus krijgen. Zodoende bevat Elvis (2022) misschien niet de diepgang die ik had gehoopt, maar de film schetst wel een overzichtelijk beeld van zijn legendarische carrière. Hierdoor is dit evengoed een mooi eerbetoon aan Elvis en zijn muzikale nalatenschap geworden.
Te zien op Prime Video, HBO Max en Pathé Thuis
