De menselijke eindejaarsfilm Echo schetst een warm portret van een moderne samenleving en haar bewoners, met hun emoties, hun behoeftes, maar bovenal hun menselijkheid.
Echo is door Rick Schuttinga op 11 december 2019 beoordeeld met een 8,5 / 10.
De IJslandse film Echo lijkt op het eerste gezicht een documentaire. Al snel blijkt het een film, maar dan zonder duidelijk verhaal. Een traditioneel narratief mist. Toch zit er wel structuur in de film. Chronologisch gaan we richting kerst, zitten we aan gedekte kersttafels, knallen we vuurwerk op oudejaarsavond en pakken we in het nieuwe jaar nog een paar dagen mee.
De kenmerkende sfeer van de feestdagen is als een saus overgoten. Niet in iedere scène of ieder verhaal, maar het gevoel blijft hangen. Echo is een kerstfilm zoals je deze niet eerder hebt gezien.
Aan de hand van 56 scènes schetst Echo een beeld van het hedendaagse leven. Familie, vrienden, geliefden en kinderen; relaties en het leven staan centraal.
‘Echo is een kerstfilm zoals je deze niet eerder hebt gezien.’
Ieder mini-verhaal is gelaagd. Voorgrond wordt achtergrond en vice versa. Tweeluiken bieden steeds weer een intrigerend beeld. De scène-composities zijn opvallend sterk. Achtergrondverhalen worden niet geduid, waardoor je zelf de missende delen invult. 56 voorbeelden kunnen gegeven worden, maar neem de man die als een expert een wijntje opentrekt, ruikt en proeft om dan *pling* zijn opwarmmaaltijd uit de magnetron te halen. Ook hier de gelaagdheid. Want heeft hij een diner op afstand met zijn geliefde? Het zijn jouw bedachte verhalen die de scènes meer diepgang geven.
Het moge duidelijk zijn: Echo is prachtige cinema, dus al lijkt het niet te passen in jouw straatje, stel je open en laat je verrassen.
Te zien op Pathé Thuis, CineMember en Sooner
