Als de moeder van Suze haar een onverwachts bezoek brengt op het rustige Texel begint Suze's zorgvuldig opgebouwde leven te wankelen.
Drijfzand is door Rick Schuttinga op 17 oktober 2021 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Als Suze haar huis tiptop in orde maakt weet je al: het weerzien met haar moeder gaat een geforceerde ontmoeting worden. Vervolgens gaat het willekeurige getrommel van dochter Juul over in ritmisch en gehaast gedrum en komen we terecht bij moeder Helena in het drukke Amsterdam. Het contrast tussen de twee gaat de hele film door: in leven, persoonlijkheid, relaties, woonplaats, inrichting, kleding en ga zo maar door.
De relatie tussen dochter en moeder; daar draait Drijfzand om. Zo'n consumerende relatie waarbij de één de ander helemaal leeg zuigt. Van die mensen die denken een claim te kunnen maken op hun uitwonende volwassen kinderen. Moeder Helena blijkt ziek te zijn en heeft hulp nodig tijdens het alledaagse. De wereld draait alleen nog om haar - al heb je snel het idee dat de relatie altijd al verstikkend is geweest. Drijfzand gaat niet in op vroeger, maar geeft genoeg hints om het zelf in te vullen.
Hanna van Vliet (Suze) en Elsie de Brauw (Helena) zetten twee krachtige personages neer. Manlief Luukas zegt niet veel, maar weet alles te merken aan zijn vileine opmerkingen.
‘Zo'n consumerende relatie waarbij de één de ander helemaal leeg zuigt.’
De hele tijd dat gefriemel van iedereen, de ander fysiek claimen. En daarmee iets wat je dreigt te verliezen angstig probeert vast te houden. Tijdens groepsgesprekken voelt zo'n ongemakkelijke aanraking al snel kleinerend. Drijfzand is een irritant goede film. Hij weet je te raken, gaat onder je huid zitten, werkt op je zenuwen en is frustrerend en benauwend.
Jezelf (laten) vernietigen in een relatie heb je zelf in de hand. Je merkt dat het niet goed gaat, aan jou de keuze jouw toekomst te veranderen.
Te zien op Pathé Thuis en Videoland
