De gevierde Spaanse filmregisseur Salvador Mallo (Antonio Banderas) belandt in een fase waarin hij nergens zin in heeft en niet meer aan regisseren wilt denken. Door terug te denken aan zijn jeugd reflecteert hij op zijn huidige situatie.
Dolor y Gloria is door Tom Mulder op 28 september 2019 beoordeeld met een 8 / 10.
Dolor y Gloria voelt erg autobiografisch aan: regisseur Pedro Almodóvar heeft deze film duidelijk aangegrepen om zelf af te rekenen met het verleden. Salvador Mallo, een regisseur op leeftijd die vast zit in het heden en zijn eigen lichaam, is dus een versie van Almodóvar zelf. Wie anders dan Antonio Banderas om Mallo te vertolken! Banderas en Almodóvar hebben in vele films succesvol samengewerkt en eerstgenoemde lijkt de ideale man om de klus te klaren.
Dit heeft dan ook goed uitgepakt. Ik heb Antonio Banderas nooit een rol met zo veel gevoel - of, beter gezegd, lijden - zien vervullen. Mallo is een tikkeltje een antiheld, hij is aanvankelijk moeilijk mee te sympathiseren. Door de prachtige flashbacks naar zijn jeugd wordt duidelijk waarom hij is hoe hij op hogere leeftijd is en waar hij zich mentaal begeefd. Zijn omgeving vindt het moeilijk met hem om te gaan, wat voor ons als publiek binnendruppelt doordat de film zich volledig op Mallo stort. Banderas is veelvuldig in beeld en beloont de kijker.
Een mooie bijrol is weggelegd voor Penelope Crúz, die de moeder van de jonge Mallo speelt. Mallo's relatie met zijn moeder is een rode draad door Dolor y Gloria en haar persoonlijke worsteling wordt mooi vertolkt. Verdere personages zijn leuke bijzaak en vallen niet op tegen Banderas' spel; op één personage na die tegen het einde van de film een soort morele opsteker voor Mallo én het publiek betekent.
Dolor y Gloria is wéér een prachtige film van Almodóvar en Banderas speelt zijn beste rol hier. Het is geen film van hoge tempo of veel actie, maar een mooie, ingetogen introspectie op de regisseurs Mallo en Almodóvar.
Te zien op Prime Video, HBO Max, Pathé Thuis, NPO Plus en CineMember
