Wanneer advocaat Rob Bilott op zijn werk benaderd wordt door een boer uit West Virginia, die beweert dat er giftig afval wordt geloosd op zijn land wat de oogst verpest en het vee doodt, raakt hij verstrengeld in een gigantisch conflict.
Dark Waters is door Rick Schuttinga op 12 januari 2020 beoordeeld met een 6 / 10.
Dark Waters kun je op twee manieren kijken. Informatief doet de film het heel goed. Het ontstaan, uiteenzetting, de doofpot, gevolgen en het proces; deze elementen zijn goed vertegenwoordigd. Kijk je puur voor entertainment dan zal Dark Waters ietwat teleurstellen.
Advocaat Rob Bilott (Mark Ruffalo) heeft als hoofdrolspeler een groot aandeel in entertainment - of zeg gerust, het ontbreken hiervan. Mark Ruffalo is de saaie, niets uitstralende jurist. Zijn karakter is uitgeblust, daardoor zijn performance ook. Er zit geen energie in, geen sprankeling.
Ruffalo kan een voorbeeld nemen aan Adam Driver in de vergelijkbare film The Report (2019) die het geheel naar een hoger niveau tilt.
‘Kijk je puur voor entertainment dan zal Dark Waters ietwat teleurstellen.’
In Dark Waters is de vertelling weinig memorabel, maar de case is wél aantrekkelijk. Die raakt met de huidige wereldeconomie iedereen. Of kijk dichter bij huis, naar de rel over hetzelfde onderwerp (PFOA/C8 en GenX) bij Dupont Dordrecht. Dus soms lijkt iets een ver-van-mijn-bed-show, maar komt het tot in de eigen keukenkastjes.
Het is kwalijk dat iets waarvan in de jaren '60 al bekend was dat het zeer schadelijk is voor de gezondheid toch doorgang vindt en in de doofpot wordt gestopt. Een deel van de mensheid is zo verdorven dat ze alles doen voor eigen financieel gewin.
Dark Waters biedt dus een boeiend verhaal in een iets minder boeiende vertelling.
Te zien op Netflix en Pathé Thuis
