In het Amerika van de jaren '80 is cocaïne de drug van de welvarende klasse. Maar dan duikt 'crack cocaïne' op: een goedkope en zeer verslavende drug die de samenleving ontwricht.
Crack: Cocaine, Corruption & Conspiracy is door Tom Mulder op 17 januari 2021 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Netflix speelt in op emoties. De streamingdienst gebruikt algoritmes om de ideale binge-ervaring te leveren en de juiste emotionele noten te raken zodat je aan de buis gekluisterd blijft. Voor series is dit prima. Drama en fictie lenen zich goed hiervoor. Maar Netflix hanteert deze methode ook bij documentaires. Kijk maar naar The Last Dance, die fantastische docuserie over basketbalteam de Chicago Bulls, die erg goed wegkijkt. Hier is het geval dat het verhaal van The Last Dance vol spanning en intrige zit waar je een verslavende kijkervaring omheen kunt bouwen. Maar is dat met iets heftigs als crack cocaïne ook het geval? Ja, dat is het geval. Alleen is het belangrijk dat je een volledig beeld geeft. En dat blijkt in dit geval nogal lastig.
Crack: Cocaine, Corruption and Conspiracy is een documentaire met een zwaar onderwerp. Crack cocaïne is een drug die nog steeds grote delen van de Verenigde Staten teistert. Zoals elke goede docu die een thema uitlegt, volgt de film stap voor stap de levensloop van de drug. Van het onstaan van de drug en de integratie in de samenleving, tot de zware invloed op voornamelijk de arme bevolking en rol van de regering in het geheel. Tot zover werkt de film. Maar het wordt al snel duidelijk dat de documentaire niet gaat voor het gehele plaatje, maar vooral een kant kiest. A la Netflix speelt Crack erg in op de emoties rondom de crackgolf en de schuldvraag: wie kunnen wij kwalijk nemen voor deze 'epidemie'?
Een goede documentaire belicht meerdere kanten. Alleen zo kun je als kijker tot een gegronde conclusie komen. Hoewel Crack veel dingen verklaart en voor de onwetende kijker een volledige geschiedenis van de drug uitlegt, wordt het pijnlijk duidelijk dat de documentaire een mening heeft. Die hij eigenlijk niet mag hebben. En dat is kwalijk. De pijlen worden gericht op de regering: zij zijn de hoofdschuldige die crack cocaïne in de samenleving hebben laten kruipen. Maar hoor je iemand van de regering spreken en hun kant belichten? Nope. Crack is een prima documentaire wat betreft de geschiedenis van de drug. Maar voor een neutrale kijk op deze geschiedenis moet je toch echt ergens anders zijn.
Te zien op Netflix
