Daniel zit in een gesloten jeugdinstelling en veel hoop op een beter leven hierna heeft hij niet. Als hij echter voorwaardelijk vrijkomt, komt hij terecht in de kerk van een klein, über-katholiek Pools dorpje. Om indruk te maken op het meisje dat daar zit, zegt hij dat hij priester is. Voor hij het weet, is hij de nieuwe priester van het dorp. Zou er dan toch hoop zijn voor hem?
Corpus Christi is door Kurt Velghe op 27 oktober 2020 beoordeeld met een 9 / 10.
Persoonlijk geloof ik steevast dat er in iedere persoon een goed mens verscholen zit, hoe diep hij of zij soms ook verborgen zit. Daniels toekomst ziet er niet al te rooskleurig uit door de misstappen die hij begaan heeft in het verleden. Het priesterschap is zijn hoop op een beter leven en laat zijn goede kant naar boven komen. Op zijn manier weet hij de dorpelingen te inspireren. Hoewel je weet dat dit niet kan blijven duren, hoop je gaandeweg dat Daniel (een sublieme Bartosz Bielenia) nooit zal gevat worden.
Regisseur Jan Komasa bouwt zijn film zorgvuldig op. Hij maakt van Daniel een mens van vlees en bloed (die ook als priester zijn zelfbeheersing niet altijd onder controle heeft) die oprecht op zoek gaat naar een beter leven. Hij vindt troost in zijn nieuwe 'job' en helpt actief mee met de dorpelingen om een groot trauma te verwerken.
Hoewel dit geen komedie is, zit er behoorlijk wat humor in de film. Gaandeweg echter lijkt dit meer en meer op een thriller, als Daniel zich in almaar meer bochten moet wringen om geloofwaardig te blijven. We leven als toeschouwer echt mee met de sympathieke Daniel. Dat maakt deze film ook tot een hoopvolle ode aan het goede in elke mens. Voor Daniel was het misschien te laat, maar hij laat ons zien dat een mens wel degelijk kan veranderen als de 'stempel' van zijn voorhoofd (al was het maar voor even) verdwijnt. De film kreeg een meer dan terechte Oscarnominatie voor beste buitenlandse film (hij moest helaas de duimen leggen voor het, wat mij betreft, inferieure Parasite (2019)).
Te zien op Pathé Thuis en Sooner
