Salvatore keert terug naar huis als beroemd regisseur na het nieuws over de dood van een oude vriend. Via flashbacks haalt 'Totò' herinneringen op aan zijn jeugd en zijn vriendschap met Alfredo, een operateur bij Cinema Paradiso.
Cinema Paradiso is door Rick Schuttinga op 6 maart 2022 beoordeeld met een 10 / 10.
Liefde voor film, dat is Cinema Paradiso in alles. La vita è bella; het leven is mooi, vooral met en door het bewegende beeld. Sommige films raken je meer dan andere, sommige zijn magisch omdat ze zo nauw aan het hart liggen. Deze Italiaanse klassieker uit 1988 is dé film voor filmliefhebbers.
Het centrale thema in Cinema Paradiso is film, met een verhaal waarin Alfredo (Philippe Noiret) en Salvatore 'Totò' de hoofdrollen spelen. Over de hartverwarmende vriendschap tussen een operateur en een zeer geïnteresseerde jongeman. Prachtig hoe een ambacht wordt overgedragen; de leermomenten in de cabine en de levenslessen daarbuiten. Het brengt vervlogen tijden terug. Een feest der herkenning.
‘De schittering in zijn ogen weerspiegeld de herkenbare liefde voor de magische wereld van films.’
Er bestaat een theatrical version van de film, zoals deze toentertijd is uitgebracht en waar iedereen verliefd op is geworden. Daarna kwam regisseur Giuseppe Tornatore met een director's cut waar niet iedereen lovend over is. Dit zit vooral in de ontknoping en het willen vertellen wat prima onbesproken kan blijven. Deze recensie gaat over het origineel.
Het hele leven van het Siciliaanse dorpje Giancaldo speelt zich af in de bioscoopzaal. Bezoekers worden vermoord, hebben seks en vechten ruzies uit. Tussen alle ongein heeft de jonge Totò alleen oog voor de verhalen op het witte doek. De schittering in zijn ogen weerspiegeld de herkenbare liefde voor de magische wereld van films.
Cinema Paradiso vertelt het verhaal door middel van een drieluik over één persoon. De film speelt zich af rond 1944 met Totò als kind en zijn worsteling over zijn gesneuvelde vader, radeloze moeder en beginnende vriendschap met Alfredo. Rond 1954 is Totò vooral bezig met de liefde en rond 1984 kijkt de volwassen Totò als gevierd filmregisseur terug op zijn jeugd in de vorm van flashbacks.
De soundtrack van Ennio Morricone, met iconische nummers is om verliefd op te worden. En het slot is prachtig door de eenvoudige manier waarop eind en begin aan elkaar worden verbonden.
Fine
