Een rouwend stel trekt zich terug in hun hut in het bos. Daar hopen ze hun leven weer op orde te krijgen, maar de natuur neemt hen over.
Antichrist is door Rick Schuttinga op 5 december 2023 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Samen met Nymphomaniac Vol. I en Vol. II (2013) en Melancholia (2011) vormt Antichrist (2009) de 'Trilogy of Depression' van Lars von Trier.
Depressief is Antichrist zéker. Als een mentaal zware sessie op de bank bij je psycholoog. Dit is ook wat hij (Willem Dafoe) is voor zijn vrouw (Charlotte Gainsbourg): de therapeut. Dat deze zakelijke verstandhouding binnen een liefdesrelatie niet slim is blijkt vanzelf. Hij is een slechte behandelaar, spreekt haar tegen en probeert al haar twijfels te verklaren en alles te rationaliseren. Zij is helemaal niet geholpen met zijn hulp.
‘Het is hem tegen haar en zij tegen hij.’
Wie anders dan Gainsbourg kan de waanzin zo intens en vol overgave spelen? Isabelle Adjani, zoals ze heeft laten zien in Possession (1981). Beide films gaan over iemand die, op een beangstigende manier, helemaal krankzinnig wordt.
Het is hem tegen haar en zij tegen hij. Naast hun zoontje Nic zijn ze de enige gezichten in de film. Dat maakt het krachtiger: de twee nemen het tegen elkaar op in een allesvernietigende strijd.
Von Trier heeft zich laten inspireren door Andrei Tarkovsky (Stalker) en dat zie je aan shots in de natuur, de mistige beelden en bepaalde composities. Dichter bij huis heeft Antichrist zeker overeenkomsten met Melancholia, neem de sfeersequenties tussendoor en de gestileerde openingsscène. Maar waar Melancholia je echt weet te beroeren doet Antichrist dat een stuk minder. Je kunt je geen moment identificeren met hem of haar. Ze verbergen zich achter maskers en soms komt hun ware aard naar boven. Kirsten Dunst speelt een zwak en meegaand personage, maar daarmee is ze benaderbaarder dan Dafoe en Gainsbourg bij elkaar.
Antichrist is opgedeeld in vier ongelijke delen met tot de verbeelding sprekende sombere titels, aangevuld met een proloog en epiloog. Deze titelkaarten zijn vormgeven door de Deense kunstenaar Per Kirkeby.
Je ziet dat Antichrist een goed gemaakte film is, maar dat betekent niet automatisch dat het een (hele) goede film is. Wat exact de boodschap is blijft onduidelijk. Er zijn religieuze verwijzingen, zowel naar het goede als het slechte; uiteindelijk maakt het ook niet echt uit. Zelf zie ik twee mensen die zeggen elkaar te willen helpen en laten blijken dat ze elkaar nodig hebben om elkaar ondertussen fysiek en mentaal helemaal te vernietigen - en die duistere reis is ruim voldoende boeiend.
Te zien op CineMember
