De Oostenrijker Franz Jägerstätter is een gewetensbezwaarde en weigert in de Tweede Wereldoorlog voor de nazi's te vechten.
A Hidden Life is door Rick Schuttinga op 13 februari 2020 beoordeeld met een 6 / 10.
Terrence Malick, de kunstzinnige filmregisseur. Zijn werk kun je waarderen of niet, zijn films spreken je aan of stoten je af. Song to Song (2017) was toegankelijker, wellicht door het boeiendere onderwerp. The Tree of Life (2011) had 'niks'. A Hidden Life neigt meer richting laatstgenoemde, al zie je wel de schoonheid van de film.
Het zijn stuk voor stuk mooi geschoten filmbeelden. Malick's stijl is uniek en weggelegd voor een selecte groep geïnteresseerden. De menselijke connectie staat bij hem centraal. Het aantrekken en afstoten in gesprekken - fysiek, maar ook vocaal op en neer. De gevoelens en gedachten van Franz Jägerstätter (August Diehl) moet in alles verweven zitten; voelbaar zijn.
‘Dan is een film van drie uur lang, ondanks dat je cinematografisch wordt getriggerd.’
A Hidden Life gaat door in steeds hetzelfde. Het gemaal van Franz over wat te doen? Je ziet dat hij het moeilijk heeft, maar wát er door hem heengaat weet je niet. Waarom niet? Waarom wel? Wat als...? Franz is gesloten, je kunt niet met hem levelen, je inleven in zijn verhaal. En dan boeit zijn strijd ook niet, laat staan wat er met hem gebeurt. Geen moment voel je je betrokken tot Franz, zijn vrouw of hun drie meiden - die laatste zie je sowieso nauwelijks. Of ze nu overwinnen of weigerend ten onder gaan, het kan je niets schelen.
Dan is een film van drie uur lang. Eentonig, soms onsympathiek en saai - ondanks dat A Hidden Life technisch goed in elkaar zit en je cinematografisch wordt getriggerd. Heb je een half uur gezien, dan heb je de volle speelduur gezien.
Te zien op Videoland
