Theresa doolt geëmotioneerd rond. Niet wetende wat ze met zichzelf aan moet vult ze de dag omringt met drugs. Tot ze er zelf aan toe geeft en alle emoties tot uiting komen.
Woodshock is door Rick Schuttinga op 17 september 2017 beoordeeld met een 5 / 10.
Dikke soundtrack, toffe visuals, aantrekkelijk uitgangspunt. En toch is er een hoop mis met Woodshock.
Theresa (Kirsten Dunst) bezit een krachtige drug, die bij een hoge dosis dodelijk is. In de juiste hoeveelheid toegediend komt de gebruiker in een hypnotiserende, paranoïde gemoedstoestand. Deze interessante basis komt pas in het slot naar voren als Theresa zelf de drug neemt. In de tijd ervoor kabbelt haar troosteloze leven voorbij. Dromerig, met prachtig samenvloeiende beelden, voorzien van wonderschone sprookjesachtige soundtrack; maar oninteressant.
‘Theresa is een droevig en leeg personage, wat de kijker niets te bieden heeft.’
Eenmaal de drug ingenomen ontvouwd zich het explosieve slot, maar het is op bijna niets gebouwd. Logischerwijs is het de opgekropte woede die tot uitbarsting komt, maar die opbouw voel je niet. Theresa is een droevig en leeg personage, wat de kijker dus niets te bieden heeft.
Alles aan Woodshock is prachtig; behalve de vertelling en de personages, toch wel een essentieel onderdeel.
