Een haatdragende man wordt geconfronteerd met zijn eigen racisme, een kinderspel zorgt voor een opleving in een bejaardentehuis, een verwend joch is heer en meester van zijn gezin en een passagier met vliegangst beleeft de engste vlucht van zijn leven. Het gebeurt allemaal in The Twilight Zone.
Twilight Zone: The Movie is door Vince Christiaans op 16 januari 2021 beoordeeld met een 7 / 10.
De anthologiefilm is al lange tijd uit de gratie. Een van de laatste succesvolle pogingen om een film samen te stellen uit een handjevol korte verhalen was The Ballad of Buster Scruggs (2018) van Joel en Ethan Coen. Een groot nadeel aan dit soort films is dat toon- en kwaliteitsverschillen tussen de verhalen bijna onvermijdelijk zijn.
Case in point, The Twilight Zone: The Movie. Een project dat werd geboren uit nostalgische gesprekken tussen regisseurs John Landis en Steven Spielberg over Rod Serlings klassieke tv-serie. The Twilight Zone (1959-1964) is de voorvader van Black Mirror; een serie waarbij elke aflevering een opzichzelfstaand verhaal vertelde.
‘De gebeurtenissen op de set hangen als een donderwolk boven de film.’
Hun plan was om vier nieuwe Twilight Zone-afleveringen te maken en die aan elkaar te rijgen om zo een cinematografisch eerbetoon te brengen aan hun favoriete televisieserie. Landis en Spielberg namen elk een segment op zich. Voor de overige verhalen werden de relatief onbekende talenten Joe Dante en George Miller aangetrokken.
De productie van dit giga-project werd echter overschaduwd door een gruwelijk helikopterongeluk op de set van John Landis, waarbij hoofdrolspeler Vic Morrow en twee illegaal ingehuurde kindacteurs om het leven kwamen. De tragedie leidde tot een jarenlange juridische strijd tussen de filmproducenten en nabestaanden van de acteurs.
Al snel bleek dat Landis en zijn collega's allerlei risico's hadden genomen tijdens het filmen van de helikopterstunt. Deze onthullingen zorgden voor een breuk tussen Landis en Spielberg, maar na een korte stop werd de productie van The Twilight Zone: The Movie alsnog hervat.
Spielberg produceerde zijn segment met tegenzin, terwijl Joe Dante en George Miller opvallend veel vrijheid kregen om hun segmenten te voltooien. Het gevolg is overduidelijk te zien in de film, want Dante en Millers bijdragen zijn van een veel hoger niveau dan die van hun bekendere collega's.
Zo is Landis' verhaal over een racist die zelf slachtoffer wordt van rassenhaat allesbehalve subtiel. Daarnaast draagt het lot van hoofdrolspeler Morrow niet bij aan de verteerbaarheid van dit segment. Spielberg probeert de boel op te beuren met een verhaaltje dat zo zoet is dat je tanden er pijn van doen.
De onvervalste Twilight Zone vibe maakt gelukkig zijn entree wanneer Joe Dante het stokje overneemt. Zijn bijdrage barst van de creativiteit en energie. In dit surrealistische verhaal krijgen we te zien hoe een jongetje dat is opgegroeid met snoepgoed en cartoons de wereld zou inrichten als hij het voor het zeggen had.
Het beste segment is echter George Millers remake van de Twilight Zone-aflevering Nightmare At 20,000 Feet (1963). John Lithgow speelt een paranoïde passagier wiens vliegangst escaleert tot totale paniek wanneer hij een vreemd wezen ziet op de vleugel van het vliegtuig. Het is de enige keer dat de film echt eng durft te zijn.
Al met al is The Twilight Zone: The Movie slechts een imitatie van de originele tv-serie. Waar de klassieke afleveringen gebruik maakten van geestige scripts en getalenteerde karakteracteurs, grijpt de filmversie te vaak naar special effects om de bovennatuurlijke elementen weer te geven.
Toch blijft het dodelijke ongeluk het grootste pijnpunt. De gebeurtenissen op de set en de juridische nasleep vormen een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Hollywood en hangen als een donderwolk boven de film. Ondanks de hoogtepunten van Dante en Miller blijft het moeilijk om de film te scheiden van de tragedie.
