De dertien-jarige Meilin wil trouw blijven aan de hoge eisen en verwachtingen van haar moeder, maar tegelijk ook opgroeien als rebelse tiener met alle ongemakkelijke situaties die hierbij horen. In haar geval: veranderen in een grote rode panda.
Turning Red is door Jordy Gomes op 14 maart 2022 beoordeeld met een 5,5 / 10.
Mijn favoriete genre is animatie. Verder is het ook geen geheim dat ik onwijs liefhebber ben van animatiestudio Pixar. De films in hun catalogus zijn vaak perfect in balans voor jong en oud. Avontuurlijk en kleurrijk, maar altijd met volwassen thematiek, diepe boodschappen en een bak aan emotie. Daarom doet het pijn om te melden dat Turning Red de eerste film is uit hun oeuvre die ik beschouw als grote teleurstelling.
Laten we, ondanks dit statement, positief beginnen. Turning Red zet wederom de diversiteit voort die Pixar de laatste jaren hanteert. Ditmaal staat de Chinese cultuur en hun tradities centraal in het verhaal. Specifiek de rode panda en de betekenis die het beest heeft voor Meilin en haar familieleden. Ook wordt er ingespeeld op het contrast tussen de jonge, zwijgzame Meilin en het sterke karakter van haar moeder Ming, die zorgt dat haar dochter in beschamende situaties terechtkomt. Ze schept onrealistisch hoge verwachtingen voor haar dochter, is overbezorgd en te beschermend. Juist hierdoor komt Meilin, als echte puber, in opstand en wil ze dingen doen die haar moeder 'verboden' heeft. Onderwerpen die iedereen wel eens heeft meegemaakt.
‘Misschien wel de eerste film uit Pixar's oeuvre die ik beschouw als teleurstelling.’
Op papier is er niks mis met het verhaal, de centrale thema's en worstelingen van de personages, maar hoe het wordt vormgegeven is allemaal teveel van het goede. De situaties zijn te overdreven en hierdoor ongeloofwaardig. Zou een moeder echt zo beschamend haar dochter vernederen op school, voor al haar klasgenoten? Of het incident met een jongen in een winkel. Nog zo'n moment waarbij ik denk: dit is te extreem en zou een 'normale' moeder nooit doen. Misschien is dat ook het punt, dat dit een abnormale moeder is die tot het uiterste gaat, maar zover? Het zijn voor mij onherkenbare situaties die niet vermakelijk zijn om naar te kijken.
De vriendschap tussen de vier meiden voelt voor het tijdperk waar ze voor gaan (2002) authentiek aan, maar ook dit aspect is leuk met mate. De groep wordt voor mij, net als moeder Ming, te overdreven weergegeven. De anime-geïnspireerde grote sprankelende ogen, het zwijmelen over een boyband én hun drukke, soms ADHD-achtige houding creëerde langzaam maar zeker een gevoel van irritatie. Het is niet te ontkennen dat Turning Red een unieke visie en stijl bevat. Aan creativiteit is geen gebrek. Helaas werd mij duidelijk dat de stijl die de film hanteert niet voor mij is weggelegd.
De boodschap op het eind, over (zelf)acceptatie en omarmen dat je anders bent, viel ook een beetje tegen. Zonder teveel te verklappen had de boodschap misschien sterker uit de verf gekomen als meer leden van de familie dezelfde beslissing namen als Meilin. Op deze manier kon extra benadrukt worden dat de gehele familie hun achtergrond en eigenaardigheden accepteert. Misschien wil ik teveel, maar Turning Red is voor mij gewoon gemiste potentie. Een ondermaatse Pixar die mij daadwerkelijk op meerdere fronten heeft teleurgesteld. Neem als voorbeeld de climax, waarin we Meilin als rode panda zien twerken voor haar moeder. Sorry, maar dit is niet de kwaliteit die ik met Pixar associeer.
Te zien op Disney+ en Pathé Thuis
