Nu in de schappen van jouw lokale supermarkt: The Stuff! Amerika's nieuwste verrukkelijke softijs- en marketingsensatie. Deze delicatesse is zodanig lekker dat niet alleen de consument er niet genoeg van kan krijgen, het draait ook graag de rollen om.
The Stuff is door Phil Haar op 7 augustus 2023 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Ten eerste, hoe kom je erop om een vreemde substantie, wat uit de grond borrelt, te proeven? Negeer deze vraag lang genoeg en bewonder daarna de nieuwste marketingrage van dit aparte toetje, iets wat alles wegheeft van een McFlurry, aangevuld met tekenen van leven. Als een horrorfilm toont dit kenmerken van The Blob (1958) maar voegt het een schepje kapitalisme toe om het nog een stuk realistischer te maken. Nadat The Stuff wordt ontdekt op een afgelegen industrieterrein (en het om één of andere reden al gesampled is) besluiten hebberige zakenmannen dat ze het zo kunnen verpakken en verkopen. Ze hoeven niet eens kunstmatige stoffen en ingrediënten toe te voegen, bijna alsof het te mooi is om waar te zijn.
‘Ze hoeven niet eens kunstmatige stoffen en ingrediënten toe te voegen.’
Een ex-FBI agent en bedrijfsspion genaamd Mo (Michael Moriarty) wordt ingehuurd door de leiders van de zuivelindustrie om te achterhalen wat er nou precies in The Stuff zit, de formule ervan mag wettelijk (net als dat van Coca-Cola destijds) geheim gehouden worden. Mo leert ook Nicole (Andrea Marcovicci) kennen, het marketingbrein achter het product. Nadat hij meer te weten komt over de gevaarlijke waarheid achter The Stuff en haar erover inlicht schrikt ze enorm, maar het is ook een jaren '80 film dus ze ontwikkelen hieruit natuurlijk een liefdesrelatie. Intussen leert een jongen genaamd Jason (Scott Bloom) dat dit toetje leeft wanneer hij het ziet rondlopen in zijn koelkast, zijn familie wil hier niets van horen omdat zij al in de ban van The Stuff zijn. Mo pikt Jason op terwijl hij door zijn ouders wordt achtervolgd en nu zet dit trio alles op alles om dit gevaarlijke ijsje voor eeuwig in de koeling te zetten.
Als karakters stelen zij de show in elk geval niet, het acteerwerk is daar net wat te stijf voor en er zijn voldoende ondersteunende karakters die zichzelf net wat beter tillen. Maar zij zijn ook allemaal ondergeschikt aan de special effects in deze film, wanneer The Stuff uit iemand explodeert of uitsijpelt ziet het er debiel gruwelijk uit. Eigenlijk is het leukste aan deze film vooral alles wat óm het verhaal heen gebeurd, zoals alle reclames die ze hebben gemaakt voor dit product dat niet bestaat. Zo is er ééntje die je direct spot met de destijds bekende Wendy's slogan "Where's the beef?" Of ééntje waar iedereen op straat aan het dansen en basketballen is ondanks dat het een reclame is voor ijs. Het is allemaal onnodig over de top, bijna net als een echte losgeslagen reclamecampagne. Het helpt de wereld binnen deze film op een manier in te kleuren dat ook tot de verbeelding spreekt, wat dan ook heel duidelijk maakt dat een groot deel van het budget naar dit soort toevoegingen is gegaan. De stukken media van de setting die ons vertellen hoe populair dit product is zijn in elk geval creatiever dan de rest van deze film, dat vrij weinig te zeggen heeft voor alle onderbouwing die het zijn interne wereld geeft. Het is aan de toeschouwer om hier actief iets bij te bedenken dat niet alleen neerkomt op dat je geen vreemde stoffen van de grond moet eten.
