Broers Phil en George Burbank runnen een ranch in Montana, 1925. Wanneer George valt voor een vrouw komen zij en haar zoon Peter ook op de ranch wonen. Hier is Phil echter niet van gediend, waardoor er onderling conflicten opbloeien.
The Power of the Dog is door Jordy Gomes op 6 december 2021 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Er valt niet omheen te draaien, dus ik zeg het maar meteen. The Power of the Dog is één van de meest unieke films die dit jaar is uitgekomen. Het verhaal lijkt een bepaalde richting op te gaan om je dan tegen het eind te verrassen met denkwerk. Een trage film waarbij mijn aandacht bijna leek af te dwalen, tot de tweede helft een andere weg insloeg.
Wat zo goed werkt in The Power of the Dog is hoe de film omgaat met de personages. Ze neerzetten als het één, maar ondertussen wel een soort twijfel overeind houden waardoor ze niet te doorgronden zijn. Dit wordt het meest duidelijk met het karakter van Benedict Cumberbatch: Phil Burbank. Een akelige, koude man die zich als een klootzak gedraagt en in alles de beste wil zijn. Hij heeft wat te bewijzen naar de buitenwereld toe en compenseert dit met zijn mannelijkheid en dominante houding tegenover zijn broer en nieuwe vrouw. Het is daarom knap dat de film hem in de tweede helft kan laten omschakelen naar iemand die steeds meer van zijn gebroken persoonlijkheid prijsgeeft.
‘Benedict Cumberbatch balanceert de wrede personificatie van mannelijkheid met een sprankje sympathie.’
Langzaam maar zeker komt een gevoel van sympathie aanwaaien omdat we beginnen te begrijpen waarom hij de 'act' van zijn mannelijkheid hooghoudt. Hij bezit opgeborgen boosheid en jaloezie naar het liefdevolle leven dat zijn broer nu heeft bemachtigd, iets wat steeds aan hem voorbij is gegaan. Het is lang geleden dat ik zo'n emotioneel complex personage op het scherm heb gezien. Dit kan alleen geloofwaardig worden overgebracht door een topacteur als Benedict Cumberbatch, die hier een prijswaardige prestatie aflevert.
Een boodschap is aanwezig voor de gene die ernaar zoeken - subtiel weggewerkt met metaforen. Het is allemaal terug te traceren naar de aparte, maar bijzondere band die ontstaat tussen Phil en Peter (Kodi Smit-McPhee). Met laatstgenoemde het meest mysterieuze karakter uit de film. Wederom is hij iemand die wordt gepresenteerd als het één, om uiteindelijk een andere, misschien wel meer duistere richting op te gaan. Het laatste shot, die laatste glimlach, blijft je dan ook bij en zet je aan het denken over hoe de gebeurtenissen zijn verlopen.
The Power of the Dog staat als een huis, wat te danken is aan de performance van Benedict Cumberbatch. Hij weet de wrede personificatie van mannelijkheid te balanceren met een sprankje sympathie dankzij een onderliggende boodschap die subtiel verstopt zit. Misschien dat de uitvoering wat te vaag en onduidelijk is voor sommige mensen - mocht dit het geval zijn dan blijft er evengoed een sterke drama over met prachtig geschoten beelden en een aangrijpend verhaal. Hoe je het ook bekijkt en wat je ook uit de film haalt, het is en blijft een aanrader.
Te zien op Netflix
Collectie: Golden Globe-winnaars beste filmCollectie: BAFTA-winnaars beste film
