Thomas Anderson (Keanu Reeves) is wereldberoemd dankij zijn trilogie aan geprezen Matrix-games. Desondanks blijft hij dromen en visioenen hebben van een soort vorig leven. Anderson twijfelt steeds meer over wat daadwerkelijk realiteit is. Zit hij wederom vast in The Matrix?
The Matrix Resurrections is door Jordy Gomes op 5 februari 2022 beoordeeld met een 5,5 / 10.
The Matrix (1999) was revolutionair voor zijn tijd. Een Westerse (Amerikaanse) productie dat Chinese gevechtskunsten gebruikte in actiescènes en dit wist te combineren met hevige sciencefiction. Hiernaast staat The Matrix bekend als visueel hoogtepunt met effecten die toen nog nooit eerder waren gerealiseerd, zoals het nu bekende slowmotion-effect 'bullet-time'. Een ware klassieker op meerdere fronten. De vervolgen, Reloaded (2003) en Revolutions (2003), maakte de trilogie compleet en het verhaal was afgerond. Althans...
The Matrix Resurrections bestaat omdat het bedrijf achter de franchise, Warner Bros, een vierde deel wilde produceren. Dit is overduidelijk, aangezien een conversatie in de film dit letterlijk uitspreekt. De film kiest voor een soort meta-aanpak, wat inhoudt dat de vierde muur wordt gebroken en er regelmatig verwijzingen worden gemaakt naar de Matrix trilogie en de impact die ze hebben gehad, hoe cool bepaalde dingen waren, enzovoorts.
‘Resurrections leunt zo hevig op de trilogie dat het aanvoelt alsof de film je gevoelens manipuleert met een overschot aan nostalgie.’
We zien een hoop scènes uit de trilogie voorbijkomen en ook (andere) castleden keren terug als varianten van bekende personages, zoals een jongere Morpheus en een vernieuwde Agent Smith. Resurrections leunt zo hevig op de trilogie dat het vaak aanvoelt alsof de film je gevoelens manipuleert met een overschot aan nostalgie. Ken je dit nog, weetje nog hoe gaaf dit was en herken je deze oneliner uit het origineel? Het is een poging om iets bij de kijker los te maken, maar bij mij tevergeefs.
Resurrections bevat wat interessante ideeën en concepten die het verhaal een beetje overeind houden. We zien bijvoorbeeld hoe het Matrix programma is geëvolueerd en dat mens en machine kunnen samenwerken indien nodig. Op het actiefront is Resurrections echter een grote tegenpool. Soms ziet het er goed uit, maar andere actiescènes zijn met rommelig camerawerk en onoverzichtelijke montage in elkaar gezet. Uiteindelijk is er geen één actiemoment dat memorabel genoeg is om iets uit de trilogie te evenaren.
Het origineel zat net op de grens van genoeg uitleggen zodat je niet verloren gaat in het verhaal, maar tegelijk een hoop aan je eigen verbeelding overlaten zodat er wat mysterie overblijft. Zelf was ik hevig van mening dat een vierde Matrix overbodig was, en na het zien van Resurrections blijf ik bij mijn standpunt staan. Er valt wat vermaak uit te halen, maar de franchise nieuw leven inblazen? Dat doet Resurrections niet. Het is tijd om in te zien dat niet alle bekende film franchises van vroeger het terugbrengen waard zijn.
Te zien op Prime Video en HBO Max
