Martin is geïnspireerd door de cultfilm uit 2009 en besluit zijn eigen versie te maken: maar liefst 12 mensen lang.
The Human Centipede 2 (Full Sequence) is door Rick Schuttinga op 19 februari 2023 beoordeeld met een 7 / 10.
Soms hangt een film in het midden: niet goed en niet slecht; niet bijzonder en weinig materiaal om een mening over te vormen. The Human Centipede valt níet binnen deze categorie. De trilogie van Tom Six is hoogst controversieel en van abominabele smaak. De films om die reden volledig afschrijven en als slecht beoordelen is echter onterecht.
Martin (Laurence R. Harvey) is geestelijk niet helemaal in orde, een verontrustend jeugdtrauma wordt als oorzaak gegeven. Martin is idolaat van The Human Centipede en heeft een duizendpoot als huisdier, maar dat is niet voldoende, hij wil dolgraag zijn eigen menselijke duizendpoot creëren. Hij praat niet en dat draagt bij aan zijn verknipte voorkomen. Martins gewoonte om een vinger (met onfrisse nagel) nat te likken en daarmee over beelden te bewegen maakt hem nóg viezer. Zijn lege blik (met uitpuilende vissenogen) en kreunende geluidjes van opwinding maken zijn personage af. De scènes in Martins slaapkamer en aan tafel met moeder Lomax geven voldoende achtergrond.
‘De ziekste film die ik heb gezien.’
Martin is bewaker van een parkeergarage, de plek waar hij zijn slachtoffers oppikt. Hij schiet hen in de benen (of ergens in de buurt), slaat ze bewusteloos met een breekijzer, tapet ze vast met ducttape en brengt ze naar een afgelegen loods. Hij doet steeds hetzelfde maar vreemd genoeg wordt het nooit repetitief. De slachtoffers krijgen zoveel harde tikken te verduren dat het verwonderlijk is dat er zoveel in leven blijven. Dat Martins kwelgeesten zijn garage bezoeken en op die manier in zijn creatie terechtkomen is natuurlijk geen toeval.
Heeft Martin zijn duizendpoot klaar dan duurt de film nog een half uur. Tot die tijd is verrassend veel actie buiten beeld of zelfs volledig weggeknipt. Dat wordt nu ruimschoots goedgemaakt. Tanden worden er met een hamer uitgetikt, er gebeurt iets vies met schuurpapier en later prikkeldraad, een tong wordt uitgerukt en er wordt geforceerd voeding toegediend.
Waar Dr. Heiter in First Sequence met chirurgische precisie te werk ging knutselt Martin zijn duizendpoot als een slager in elkaar. Als het vervolgens allemaal te langzaam gaat dient hij laxeermiddel toe. Wees gerust: dit moment pakt komischer uit dan de bedoeling is waardoor de scène nog enigszins te handelen is.
The Human Centipede 2 is geschoten in kleur maar moest omgezet worden naar zwart-wit omdat het anders té goor werd. Wat de reden ook mag zijn, deze verandering pakt uitstekend uit. Soms is de cinematografie opvallend mooi, zoals wanneer zijn slachtoffers op de grond krioelen en Martin het licht uitdoet om met zijn zaklamp een inspectieronde te doen: dit shot ziet er in zwart-wit, met beperkte belichting prachtig uit.
Het is makkelijk om The Human Centipede vanwege het weerzinwekkende idee en onderwerp af te kraken. Je weet van tevoren wat je gaat zien: wil je dat niet, dan kijk je niet. Beoordeel je dit tweede deel vervolgens zoals de film zichzelf presenteert, binnen het niche genre, dan kun je niet anders dan concluderen dat de film in haar doel is geslaagd.
Wie zegt dat de eerste film te weinig doet met het onderwerp en de gekte niet volledig omarmt mag in de handen wrijven met dit vervolg. Vergelijk je beide films met elkaar dan is deel één kinderspel.
Je moet First Sequence hebben gezien omdat deze in dit vervolg veelvuldig terugkomt. Of je daarna eerst Full Sequence of Final Sequence kijkt maakt niet uit.
Hoe The Human Centipede 2 in Nederland een leeftijdskeuring kan krijgen van 16 jaar is een raadsel. Voor deze film zou een nieuwe categorie geïntroduceerd moeten worden van 21 jaar. Full Sequence is de ziekste film die ik in ieder geval heb gezien. De professionele productie, de hoge kwaliteit en ernst waarmee de film is gemaakt maakt het allemaal extra zorgwekkend.
