De Japanse Ju-On vloek wordt overgedragen aan een Amerikaans gezin en creëert hierdoor een kettingreactie. Het huis van dit gezin, en alle inwoners die na hun het huis betreden, vallen namelijk slachtoffer aan The Grudge.
The Grudge is door Jordy Gomes op 4 januari 2020 beoordeeld met een 3,5 / 10.
Elke actie creëert op zijn beurt een bijbehorende reactie. Zo was Jojo Rabbit een benoeming waard als een sterk begin voor filmjaar 2020. Hiertegenover staat dat we meteen een film krijgen aan de andere kant van het spectrum. Deze tweede Amerikaanse remake van The Grudge mist alle fundamentelen eigenschappen die zijn voorganger, en de oorspronkelijke Japanse Ju-On films, memorabel maakten.
‘De wraakzuchtige Kayako-geest uit de franchise speelt nog amper een rol.’
Jaarlijks staat de eerste week van januari bekend om het uitschot van Hollywood te dumpen, met in het bijzonder slappe horrorfilms. Denk aan Texas Chainsaw (2013) of The Bye Bye Man (2017). Ondermaatse horror voor tieners, gevuld met domme personages en jumpscares die je van mijlenver ziet aankomen. The Grudge hoort precies in dit rijtje thuis. De wraakzuchtige Kayako-geest uit de franchise speelt nog amper een rol en wordt vervangen voor een typisch Amerikaans beeld van horror. Persoon rijdt in een auto, ziet een geest op de weg en moet ontwijken, persoon doet de lichten aan/uit en ziet elke keer een geest verschijnen/dichterbij komen, geest loopt langs een deuropening - en ga zo maar door, in alle opzichten voorspelbaar.
Op een aantal (onbedoelde) grappige momenten na is het lastig om wat positiefs te benoemen. Zelfs de elementen die nog enigszins interessant zijn worden namelijk beter gedaan in andere Ju-On adaptaties. Hierdoor mag deze tweede remake van The Grudge zich simpelweg verklaren als: compleet nutteloos.
Te zien op Netflix en Pathé Thuis
