De wat wereldvreemde maar briljante wetenschapper Seth Brundle nodigt journaliste Veronica 'Ronnie' Quaife uit bij hem thuis. Hij wil haar zijn uitvinding laten zien die de wereld zal veranderen. Als hij zelf zijn teleportatiemachine uitprobeert, gaat het echter gruwelijk mis en verandert hij langzaam maar zeker in een soort menselijke vlieg.
The Fly is door Kurt Velghe op 6 november 2021 beoordeeld met een 10 / 10.
Body horror is het handelsmerk van David Cronenberg. Met Videodrome (1983) liet hij voor het eerst van zich horen. Later maakte hij nog films als Crash (1996), Dead Ringers (1988), EXistenZ (1999) en het schitterende Eastern Promises (2007). Het is echter met The Fly dat hij zichzelf op de kaart zette en prijzen binnenrijfde. Jeff Goldblum viel mij voor het eerst op in Invasion of the Body Snatchers (1978) en later in Into the Night (1985), maar het is ook pas met The Fly dat hij echt doorbrak en nadien nog schitterde in Jurassic Park (1993), Independance Day (1996) en meer recent in The Grand Budapest Hotel (2014) en Thor: Ragnarok (2017). Beide heren zijn mede dankzij deze film Hollywoodiaanse iconen geworden.
‘Ondanks dat de film ondertussen 35 jaar oud is, heeft hij nog niets aan kracht ingeboet.’
Wat maakt deze film dan zo goed? Eerst en vooral valt de quasi nihilistische aanpak op. Gebaseerd op een kortverhaal van George Langelaan uit 1957 en op de verfilming van Kurt Neumann uit 1958 met Vincent Price, ontdoet Cronenberg het origineel van alle ballast en bouwt zijn verhaal op rond drie personages: Brundle, Ronnie (Geena Davis) en Ronnies hoofdredacteur en ex-vriend Stathis (John Getz). Het laboratorium bevindt zich op een akelige plaats maar laat ook schoonheid toe in de vorm van de ontluikende romance tussen Brundle en Davis, het kloppende hart van de film en de reden waarom je zo meeleeft met beide personages. Eén van de aandoenlijkste scènes uit de film is die waarin Ronnie Seth vastpakt nadat hij zonet voor haar ogen een oor is verloren en er altijd maar afzichtelijker begint uit te zien.
Naast de nodige aandacht voor de personages, is het in dit soort films cruciaal dat je ook gelooft wat er gebeurt met de onfortuinlijke Seth Brundle. Gelukkig kon Cronenberg hier beroep doen op Chris Walas die de aftakeling op een schitterende en geloofwaardige manier weet over te brengen door zijn fantastische make-up. Hij won er dan ook niet voor niets een Oscar voor. Maar het moet gezegd dat we de geloofwaardigheid ook en vooral te danken hebben aan de prestatie van Goldblum die zich dit personage eigen maakt en perfect zijn aanvankelijk vreugde en later zijn angsten weet weer te geven. Zowel Cronenberg als Goldblum zijn hier op het toppunt van hun kunnen en ondanks dat de film ondertussen 35 jaar oud is, heeft hij nog niets aan kracht ingeboet.
Te zien op Disney+
