Drie verdwaalde zielen komen The Devil's Carnival binnen, waar ze elk worden geconfronteerd met hun zonden.
The Devil’s Carnival is door Rick Schuttinga op 24 januari 2023 beoordeeld met een 6 / 10.
In The Devil's Carnival komen drie personen na hun dood terecht in de hel. Daar wordt hun lot bepaald aan de hand van de fabels van Aesopus (Aesop's Fables): een dichter en verteller die ongeveer 2600 jaar geleden leefde met wijze verhalen waarin dieren zich gedragen als mensen. De film is hierdoor een subtiele anthologie, met Lucifer die over hen voorleest uit zijn boek. De eerste is 'The Dog and its Reflection' over hebzucht, dan 'The Scorpion and the Frog' over vertrouwen en jaloezie, om af te sluiten met 'The Devil and his Due' over rouw.
De secties zijn minimaal van inhoud en lengte, al zijn de fabels van Aesopus ook niet lang. Het geheel is aangevuld met bijpassende liedjes, deze zijn helaas lang niet zo pakkend als die uit Repo! The Genetic Opera (2008); ook van de hand van Darren Lynn Bousman en Terrance Zdunich.
‘De hel die volgt wordt gevisualiseerd als een kermisterrein met circustent.’
De paar minuten durende introductie tot het drietal is direct overtuigend. De hel die volgt wordt gevisualiseerd als een kermisterrein met circustent. Fantastisch aangekleed, kleurrijk en duister tegelijk en mooi verlicht. Ook lof voor de make-up, decors en kostuums. Op het festivalterrein gelden 666 regels waaraan bezoekers zich moeten houden; iets wat hen natuurlijk niet lukt. De komische geluidseffecten daarentegen zijn onnodig en afleidend.
Je ziet dat The Devil's Carnival een passieproject is, maar als je Repo! hebt gezien dan mist een solide plot en hebben de liedjes niet dezelfde impact. De speelduur is net geen uur en het einde hint op het vervolg Alleluia! (2016). Bousman en Zdunich hadden de twee films beter kunnen samenvoegen of er een serie met afleveringen van kunnen maken, nu is Devil's Carnival te vluchtig.
