Wanneer een nieuw gezin verhuist naar het Heelshire Mansion, vindt hun jongste zoon de Brahms pop en raakt hiermee bevriend.
The Boy: Brahms’ Curse is door Jordy Gomes op 1 maart 2020 beoordeeld met een 1 / 10.
In details praten over wat er mis is met The Boy II betekent ook een deel te verklappen van zijn voorganger, The Boy (2016). Bij deze een spoiler waarschuwing voor de gebeurtenissen uit het origineel, maar om eerlijk te zijn moet dat niks uitmaken. Beide films, helemaal na het zien van dit vervolg, hoeven nooit gezien te worden.
The Boy (2016) was een middelmatige horrorfilm met op het eind een plottwist dat het verhaal vrij onlogisch maakt als je eraan terugdenkt. Desondanks was het een onverwachtse, en enigszins originele twist. De pop was helemaal niet bezeten, maar Brahms leefde al deze jaren in de muren van het gigantische huis. Binnen het eerste kwartier laat The Boy II zien totaal geen respect te hebben voor zijn voorganger, want je raad het al, de pop is ditmaal gewoon bezeten. Alles wat eerst werd opgezet lijkt nu een koerscorrectie te ondergaan, alleen zodat de grote corporatie meer geld kan verdienen met dit geforceerde vervolg.
‘Het eindproduct komt niet voort uit de creatieve ideeën van filmmakers, maar vanuit een studio dat alleen is geïnteresseerd in geld.’
Zelfs als we dit aspect over het hoofd zien is The Boy II in alle opzichten een vreselijke 'horror' film. Er gebeurt letterlijk niks tot misschien de laatste twintig minuten. Van saaiheid en verveling in slaap vallen is zeker een mogelijkheid. Hiernaast is het plot zo cliché als maar kan, met goedkope valse jumpscares, droomscènes die zogenaamde spanning moet creëren (maar keihard faalt hierin) en bizarre keuzes die achteraf beide films doen verzwakken in kwaliteit.
Er is niks, nul, geen enkel positief punt om op te noemen of aan te raden. Dit is de term 'film' niet waardig, aangezien het eindproduct niet voortkomt uit de creatieve ideeën van filmmakers, maar vanuit een studio dat alleen is geïnteresseerd in geld. The Boy II functioneert perfect als het voorbeeld van wat er fout is met de moderne Hollywood-denkwijze (dat alles een franchise kan/moet worden) en brengt tegelijk het horrorgenre tot schande. Films als deze zijn verantwoordelijk voor de dood van cinema.
Te zien op Pathé Thuis
