Als een judoka op het Wereldkampioenschap gevraagd wordt expres te verliezen, volgt een bloedstollende strijd die zowel op de mat als ernaast gevoerd wordt.
Tatami is door Rick Schuttinga op 23 augustus 2024 beoordeeld met een 8 / 10.
Tatami is geïnspireerd op waargebeurde feiten. In de film is het judoka Leila Hosseini (Arienne Mandi), vier jaar geleden, 2020 in Tokyo, was het Saeid Mollaei die moest kiezen tussen zijn droom en de veiligheid van dierbaren. Die spanning is de hele tijd voelbaar; strijden tegen onrecht, tegen corruptie en balanceren tussen wat je wil doen en wat je moet doen.
‘Strijden tegen onrecht, tegen corruptie en balanceren tussen wat je wil doen en wat je moet doen.’
Een sportieve, politieke thriller. Sport omdat je meeleeft met de sportieve prestaties van Hosseini op de judomat (de tatami), dat je juicht voor haar soms zwaarbevochten prestaties. Judo is een sport waarin beide opponenten evenveel kans hebben te winnen, waar de favoriet in een fractie van onoplettendheid ineens is gedegradeerd tot verliezer. Politiek omdat in Iran de staat zich met alles bemoeid en haar burgers wensen (lees eisen) oplegt. En thriller omdat de vertelling echt spannend is. De tweestrijd tussen eigen sportprestatie en je twijfelende geweten is goed geschreven door Guy Nattiv en geregisseerd door Zar Amir Ebrahimi.
Dat Tatami zich afspeelt in 2020 heb je pas heel laat door, door de mooie zwart-witte cinematografie en door de architectonische worp terug in de tijd. De film ziet er erg aantrekkelijk uit en is met zorg, aandacht en liefde geproduceerd. Zoals de camera door de coulissen Hosseini volgt, zoals de wedstrijden op de mat worden vastgelegd. Sterke wereldcinema.
Te zien op Picl en Pathé Thuis
