Nu dat de wereld weet dat Peter Parker (Tom Holland) eigenlijk de superheld Spider-Man is, staat zijn leven op zijn kop. Hij roept de hulp in van Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) om deze onthulling ongedaan te maken, maar diens spreuk gaat fout waardoor Spider-Man bezoek krijgt van een aantal interdimensionale gasten.
Spider-Man: No Way Home is door Vince Christiaans op 16 december 2021 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Als de jongste Avenger spelen de avonturen van Spider-Man zich veelal af in de marges van het Marvel Cinematic Universe. Zowel Spider-Man: Homecoming (2017) als Spider-Man: Far From Home (2019) voelden meer aan als tienerkomedies dan 'serieuze' superheldenfilms. Het is daarom makkelijk om te vergeten dat de filmische nalatenschap van Spider-Man een stuk verder teruggaat dan Iron Man, Captain America of Thor.
De eerste Spider-Manfilm uit 2002 is één van de voornaamste aanjagers van het superheldentijdperk dat nu nog steeds voortduurt. Na twee directe vervolgen droeg Tobey Maguire het spinnenkloffie over aan Andrew Garfield voor de reboot The Amazing Spider-Man (2012). Inmiddels zijn we nog een reboot verder en slingert Tom Holland al sinds 2016 rond in Disney's uiterst succesvolle Marveluniversum.
‘Het summum van fanservice of een offer aan het altaar van commerciële synergie.’
Voor Spider-Man: No Way Home bundelen regisseur Jon Watts en Disney hun krachten in een poging de drie losstaande Spider-Manseries retroactief samen te voegen. Via een hoop plotverwikkelingen botsen de universums van de drie Spider-Men met elkaar, waardoor oude schurken zoals Doc Ock (Alfred Molina), Green Goblin (Willem Dafoe) en Electro (Jamie Foxx) opnieuw de kans krijgen om New York onveilig te maken.
Afhankelijk van je liefde voor Marvel is No Way Home het summum van fanservice, een offer aan het altaar van commerciële synergie of beide. Het verhaal is echter zo in elkaar geflanst dat het voelt alsof Disney hoopt dat kijkers dusdanig worden overmand door nostalgie dat zij zich niet meer storen aan een gebrekkig plot. Het resultaat is een oneffen film die op het nippertje slaagt dankzij een sympathieke cast.
Het is en blijft echter een Marvelfilm, dus de actie en de humor zijn dik in orde. Daarnaast blijkt de keuze van Tom Holland als Spider-Man nog altijd een gouden greep. Holland beschikt over een natuurlijke charme, terwijl hij nog altijd de kwetsbare persoonlijk heeft van een doodnormale tiener. Het is alleen jammer dat zijn personage altijd ondergeschikt gemaakt wordt aan de personages om hem heen. Zelfs in zijn eigen films is Holland zelden de ster.
In deze film wordt de spotlight gestolen door een wagenvol schurken, maar ook andere helden zoals Doctor Strange hebben een groot aandeel in dit avontuur. Het overschot aan personages draagt bij aan de warrigheid van No Way Home. De film is zo overvol en draaft op zo'n hoog tempo door het verhaal dat er nauwelijks ruimte over is voor de rustige karaktermomenten waar Marvel normaal gesproken verrassend goed is.
In tegenstelling tot de voorgaande Spider-Manfilms vestigt No Way Home zich stevig in de categorie guilty pleasure. Hoe leuk het ook is om bepaalde acteurs terug te zien in hun klassieke rollen. De manier waarop hun personages in deze film geraken voelt te geforceerd. No Way Home voelt dan ook niet als natuurlijke progressie in het verhaal van Spider-Man, maar een eerder als cynische poging van Disney om fans te bekoren. Helaas belooft de toekomst nog meer van dit soort kannibalistische blockbusters.
Te zien op Netflix, Prime Video, Pathé Thuis en Viaplay
